piątek, 23 grudnia 2016

[PRZEDPREMIORO] „Łowcy niewolników” – Grzegorz Kochman

Od zawsze lubiłam klimaty średniowieczne. Każdy możliwy film obejrzałam. Seriale próbuje znaleźć jak tylko mogę. Znanej „Gro o tron” nie znoszę więc książki nawet nie tknę, a jej grubość tylko mówi mi: NIE. Najzwyczajniej nie lubię i nigdy nie polubię. Fani pewnie zaraz mnie zhejtują. Proszę bardo, raczej mnie to nie ruszy. Ale…. Książkę, którą właśnie przeczytałam cechuje to co powinno: dobra fabuła, nieźli bohaterzy i mini wątek miłosny, czyli niewiasta w potrzebie. I wiecie co? Wolę już całą trylogię naszego polskiego autora niż całą sagę „Pieśni i lodu”. A tfe! Co naprawdę piszczy w trawie? Zapraszam na recenzję!




Tytuł: Łowcy niewolników. Trylogia Piastowska
Wydawnictwo: Novae Res
Rok wydania: 2016/2017

Ilość stron: 463








Wszystko zaczyna się od pięknego poranka, gdy Jasza wyszedł z krową na łąkę, by ta mogła się posilić. Ot zwykły zwyczaj codzienności. Kiedy tak patrzy z góry na swoją wioskę i podziwia widoki zauważa, że coś dzieje się złego. Ktoś jedzie na koniu (to już źle wróży), dym szaleje w powietrzu. Prędko biegnie z łukiem w ręku w stronę domu. Widząc najeźdźców chowa się w krzakach. To co ujrzał zmroziłoby każdego. Śmierć najbliższych nigdy nie jest lekkim przeżyciem. Żona i córka zabrane do niewoli reszta zamordowana z zimną krwią i bardzo, bardzo bolesny sposób. Brańce ciągnięci, wojsko nieprzyjaciela odjeżdża z łupami. Jasza pozostaje sam. I pomimo tego że jest w szoku i nie do końca rozumie co się stało wie jedno: zemści się i uwolni swoją rodzinę.

Pierwsze wrażenie było dość dobre. Patrzę na okładkę i od razu mi się podoba, bo dużo mówi o tym, co możemy otrzymać w środku. Na stronach mamy listę bohaterów oraz mapkę. Gdy się jej przyjrzałam zrozumiałam co, gdzie jak i dlaczego. Zaznaczone są bitwy, przejścia, grody, rzeki. To wszystko przypominało mi to, czego się uczyłam w szkole. I od razu mi się spodobało. Moje myśli mówiły: więc będzie o czym czytać. Będzie co polubić i będzie co podziwiać. I nie zawiodłam się. Ok, te dziwne przeczucia Jaszy były dość hmm przesadne ale to się zdarza chyba w każdej powieści więc pa licho. Przeczytałam pierwszy rozdział i… zamarłam. Tak krwawego i brutalnego opisu nigdy nie spotkałam. Moja wyobraźnia ruszyła wszystkie trybiki i… popadła w szał zachwytu. Tak! Krew, mózgi, kończyny, flaki i inne niesmacznego rzeczy pojawiają się na stronicach. Otrzymujemy mocne, naprawdę bardzo, bardzo mocne wrażenia zmysłowe. Myślicie, że to nie możliwe? Ale ile razy wyobraźnia sprawia, iż mamy gęsią skórkę, zaczynamy płakać, albo wzdrygamy się? I to tu jest! Tak, otrzymałam ogromną dawkę tego, czego dawno nie miałam. Nie tylko smutnych emocji, ale i uczucia, które mówiło: o rzesz …..

Trzeba wspomnieć o bohaterach ponieważ jest ich naprawdę sporo. Dobrze, że jest mała rozpiska na pierwszych stronach. Dzięki temu jak się pogubimy na początku od razu wiemy co i jak. Dlaczego? Bo imiona są cóż dostosowane do tego jakiej społeczności należą: wikingowie, Niemcy, Czesi, Polanie, Arabowie i inni. Naprawdę mnie samej trudno to ogarnąć. Nic dziwnego skoro w XI wieku było ich tylu na ziemiach polskich i zagranicznych, że nie da się policzyć na palcach. Jak są oni skonstruowani? Cóż… brutalni, brzydcy, owłosieni, śmierdzący potem, krwią i błotem, oddechy paskudne i nieźle muskularni. Ach ci wojowie…. Odchodząc od ich fizyczności popatrzmy na hmm walory umysłowe. Inteligencja? Jest, bo jakoś nie umarli z głupoty. Chętni przygód, zemsty, krwi i mordu? Tak. Wiedzą do czego służą kobiety? Zdecydowanie (wybaczcie mi słowo Służyć ale oni traktują kobiety jak niewolnice nawet można rzecz, że gorzej. Mają zaspokoić ich żądze, nie marudzić, nie odzywać się i wykonywać prace. A i dawać się gwałcić, obmacywać i jęczeć z rozkoszy, no bo jak to oni tacy słabi w te klocki? Brrr). Jednym słowem: typowi faceci. Jednak Jasza jest inny. To zwykły kmiotek. Nic nie znacząca persona. Nie umie praktycznie robić nic, niż jakoś strzelać z łuku, bo musiał wyżywić rodzinę. Poza tym odwagi to raczej mu nie brak ale to chyba tylko i wyłącznie dzięki adrenalinie. Jednak sam ie ma pojęcia skąd się to bierze. Inni uważają, że jest równie odważny jak i głupi. Ale za to jak on miłuje swoją żonę. Za nią leci do nieprzyjaciół walczy u ich boku i zwycięża. Byle tylko odzyskać ukochaną. I tu dochodzimy do fabuły. Wszystko dzieje się na przestrzeni ziem trzech narodowości (nazwę to tak aby było łatwiej pojąć. Wiecie sami ile tego się roiło na ziemiach Europy). Całą filozofia polega na tym, że Polacy walczą przeciwko Niemcom, Czechom i Wikingom (tak naprawdę mamy tu do czynienia z grupami zamieszkującymi te ziemie, ale nie będę robić zamieszania). Bolesław Chrobry przeciw księciu czeskim (Oldrzych) i cesarzem niemieckim (Henryk II). Do tego dodajemy wikingów ponieważ oni walczą dla łupów oraz niewolników. Zrozumiałe. I w to wszystko wmieszał się Jasza, bo chce uratować żonę z rąk wikinga Sigurda. Krąży on między nieprzyjaciółmi, a swoimi i tak dociera do kresu swej wędrówki. Rozumiemy? Pewnie tak. I teraz mały komentarz.


Opisy są nieziemskie. Czytałam i wszystko widziałam. Zanikał XXI wiek i nadchodził XI. Widziałam lasy, łąki, grody, pola bitew. Wszyściuteńko. Takich opisów trudno szukać gdziekolwiek. Bardzo mi się to spodobało, bo nie tylko emocje i działania ludzi oraz zwierząt, ale i przyroda miała swoje miejsce. Jakbym czytała Pana Tadeusza w lepszym wydaniu. Są dialogi, czasem wali od nich patosem. (Musiałam użyć tego okropnego słowa aby podkreślić sens moich myśli). Jednakże to jeszcze nie powód do narzekań, bo tak naprawdę jest bardzo dobrze. Mogę tylko dodać, że wielość słów znanych przez autora można podziwiać. Mało tego, w fabule dodał wątki historyczne. Jeśli nie rozumiemy danego słowa, najzwyczajniej mamy odnośnik poniżej o co chodzi. Od razu wiedziałam z czym się je i obraz opisu stawał się zrozumiały. Dalekie średniowiecze? Tak. Słownictwo nie z tej epoki ? Tak. Rozumienie sensu zdań? Całkowite!

Podsumowując: Jestem pełna nadziei na ciąg dalszy. Jeśli tak będzie wyglądać cała trylogie to kłaść pokłony autorowi. Pokazuje, że my też potrafimy, my też chcemy, my też umiemy zrobić niezłą jatkę. Jestem tak zaskoczona szczegółowością, że powiem jedno: Książka może konkurować na równi z zagranicznymi. Zdecydowanie polecam facetom jak i kobietom poszukującym, coś co zmrozi im krew w żyłach i wyślę do XI Europy!

Za przyjemność z książką dziękuję:
Znalezione obrazy dla zapytania novae res


33 komentarze:

  1. Jestem zdecydowanie na nie. Nie lubię książek pełnych brutalności i nawet jeśli jest ona uzasadniona, wolę niedopowiedzenia, niż plastyczne opisy.
    To dobrze, że książka Cię usatysfakcjonowała, będę wiedziała co polecać czytelnikom lubiącym podobne klimaty.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ach rozumiem. Mnie brutalnosc nie szkodzi tyle jej na caly swiecie. Ale wiem ze nie kazdemu przypadnie to zwlaszcza ze naprawde jest sporo szczegolow

      Usuń
  2. Wow, zapowiada się coś naprawdę dobrego. Po tych wszystkich Young Adultach, które czytałam, przyda mi się coś tak brutalnego, więc kurcze, normalnie przeczytam, jak tylko nadarzy się okazja. Ogólnie nie przepadam za aż tak starymi czasami, ale fabuła i w ogóle całość książki zaintrygowała mnie :)
    Pozdrawiam i serdecznie zapraszam do siebie, gdzie pojawiła się recenzja książki "Milion słońc".
    BOOK MOORNING

    OdpowiedzUsuń
  3. Dla mnie zbyt brutalna by pewnie była. Ale dobrze, że tobie przypadła do gustu:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ano jest brutalna ale mnie to nigdy nie rusza jak innyc hwiec coz powinnam zosatc chirurgiem xD

      Usuń
  4. Nie jestem pewna, czy to coś dla mnie, ale przyjemnie się czyta recenzję przepełnioną taką satysfakcją z lektury :) Super, że dodałaś zdjęcia :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Co prawda nie przepadam za tego rodzaju książkami, ale jak wiadomo, żeby tak naprawdę zyskać opinię o książce trzeba ją najpierw przeczytać, więc myślę, że się skuszę. Wesołych Świąt.

    Zapraszam do mnie!

    OdpowiedzUsuń
  6. Sama nie wiem, nie jestem do końca przekonana, ale nie mówię nie ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Krawe i brutalne piszesz? Oj, to ja pasuję chyba, za mocne klimaty jak dla mnie. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. taaaaaaaaak mrrrr super jest :D moi koledzy juz szykuja portfele xD

      Usuń
  8. Brzmi ciekawie chociaż akurat średniowiecze nie jest mi jakoś wyjątkowo bliskie. Prawdopodobnie kiedyś w przyszłości sięgnę po tę książkę :)
    PS. Nominowałam Cię do LBA. Mam nadzieję, że w wolnym czasie zajrzysz i może odpowiesz ;)
    http://otwarte-wrota.blogspot.com/2016/12/liebster-blog-award-3.html
    Pozdrawiam i życzę Wesołych Świąt!

    OdpowiedzUsuń
  9. Uwielbiam książki historyczne, więc jak dla mnie ok. Nie wiem tylko, czy te brutalne opisy by mi się podobały, ale w końcu tak kiedyś było :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dokladnie tak! obraz jest prawdziwy a nie sztuczny ;)

      Usuń
  10. Klimaty średniowieczne jakoś do mnie nie przemawiają. Aczkolwiek nie skreślam tej książki całkowicie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ano wiem jakie lubisz czytac bo jestem u Ciebie na beizaco :D wiec calkowicie rozumiem :D

      Usuń
  11. Ja akurat średnio lub ie wątki sredniowieczne i raczej mało jest książek, ktore poruszają ten tematu byłyby w stanie mnie zainteresować. A jeśli chodzi o "grę o tron" to obejrzałam zwiastun i powiedziałam, że nie ma opcji.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. gra o tron jest hmm nijaka :P dobrze ze sie ktos ze mna zgadza :D

      Usuń
  12. To niestety nie moj klimat :) uwielbiam historię, ale nie przepadam za osadzaniem tam fabuły powieści :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tez bardzo lubie historie dlatego mi sie tak podoba :D

      Usuń
  13. Odpowiedzi
    1. haha rozumiem :D nie kazdy lubi az takie starocie :D

      Usuń
  14. czyli polska fantastyka ma się dobrze :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. to raczej nie fantastyka tylko zwykla powiesc historyczna :P

      Usuń
  15. Historyczne lubię filmy, książki nie zawsze, bo często się zdarza, że są przeładowane zbyt długimi opisami w nieprzystępnym, niemalże prastarym języku. Czy w przypadku tej powieści też tak jest?

    OdpowiedzUsuń
  16. Historyczne lubię filmy, książki nie zawsze, bo często się zdarza, że są przeładowane zbyt długimi opisami w nieprzystępnym, niemalże prastarym języku. Czy w przypadku tej powieści też tak jest?

    OdpowiedzUsuń
  17. Oooooo nie ukrywam ze mnie zaintrygowala frecenzja. W stu procentach moje klimaty. Będę częściej zaglądał. Zaraz dodam blog do listy :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Kurdę, nienawidzę historii, ale chyba się skuszę po tej recenzji :)
    Tym bardziej, że autorem jest mój ukochany nauczyciel z liceum! :o

    OdpowiedzUsuń
  19. Opis i recenzja książki brzmią bardzo zachęcająco, dla mnie bomba. Boję się tylko, że porzucę tak jak to zrobiłam z Koroną śniegu i krwi Cherezińskiej - książki tego typu odsłąniają moje luki w wiedzy historycznej, co mnie strasznie denerwuje :P Tak czy inaczej książka wpada na listę do przeczytania. Mam pytanie - czy masz może konto na lubimy czytać albo goodreads? pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń

Witaj przybyszu! Skoro już tutaj dotarłeś będę rada, jeśli pozostawisz po sobie ślad. Dziękuję za przeczytanie kawałka mej książkowej rzeczywistości. Mam nadzieję, że los ponownie kiedyś Cię tu przyśle. Za każdy komentarz serdecznie dziękuję. Na pewno się odwdzięczę!