„Jutro” - Gemma Malley

Trzecia część serii Deklaracji da nam zakończenie, którego może mogliśmy się spodziewać, ale to jak do niego doszło na pewno nas zaskoczy. Wiadomo dobro triumfuje nad złem, jednakże jak tego dokonało? Tego dowiemy się tylko czytając Jutro.

źródło

Tytuł oryginału: The Legacy

Tłumaczenie: Tomasz Konatkowski

Wydawnictwo: Wilga

Rok wydania: 2010

Ilość stron: 318

Albert Fern to naukowiec, który wynalazł lek na raka. Okazało się jednak, że jest to również lek na Długowieczność. Jednakże sam Fern nie jest zadowolony ze swojego sukcesu. Doskonale rozumiał krąg życia, który musi zostać zachowany: narodziny, życie, śmierć. Natomiast dla Richarda Pincenta lek jest furtką do sławy i bogactwo i nie zamierza z niego tak łatwo rezygnować. Minęło wiele lat aż napotkał na wrogów numer jeden: Pipa – przywódcę Podziemia, Petera i Anne oraz Judge – komputerowego geniusza. Jak dokonają przewrotu? Jak zwycięży dobro? Ha tego sami musicie się dowiedzieć!

W świecie idealnej długowieczności pojawia się śmiertelny wirus, z którym lek nie daje sobie rady. Ludzie zaczynając ginąć. Pincent Pharma robi wszystko by zatuszować owe zaginięcia, ale wiadome jest, że dokonanie tego w stu procentach jest niemożliwe. Wyciek następuje dość szybko i społeczność czuje strach. Tutaj wkracza Podziemie. Ich rola w tym co się później stanie jest przeolbrzymie! Ktoś musi popełnić przewrót, a oni są idealnymi kandydatami.

Peter z Anną starają się żyć z dala od zgiełku. Jako bohaterzy pierwszoplanowi stają się nikłym dodatkiem w ostatniej części trylogii. Ale, ale nie ma się co martwić. Judge zapełnia nam stronice w całkiem przyjemnej atmosferze. Jego rola wzrasta, staje się osobą bardzo ważną w całym przedsięwzięciu i grze prowadzonej przez Pipa. Właśnie on jest głównym czynnikiem prowadzącym do dość ciekawego zakończenia. Akcja toczy się szybciutko i zapędza Pincenta w drastyczny moment jego długiego życia.

Bardzo ciekawie jest zobrazowanie rozprzestrzeniania się wirusa oraz ukazania wzrostu niepokoju wśród społeczeństwa. przykłady są opisane dość dokładnie, tak że każdy z nas może sobie wyobrazić przerażający widok usychających ludzi. Przez zwykłe wkradzenie się w ich życie możemy dostrzec symptomy zakażenia, jego przebieg oraz zakończenie żywota chorego.

Tłumaczenie jest dobre. Nie ma się poczucia powtarzających się wyrazów, zgrzytających formułek czy innych irytujących zdań. Co do okładki, muszę przyznać, iż cała seria ma bardzo ciekawe, kolorowe stronice. Każda jest symbolem odnoszącym się do fabuły danej części. To właśnie ona zachęciły mnie do przeczytania pierwszej części trylogii.

źródło

Kilka cytatów:

Odkrywczo:

„- Albercie rozumiesz, co to oznacza, prawda?! Świat należy do nas! Osiągnęliśmy coś, czego nikt wcześniej nie zdołał osiągnąć!

Znowu to „my”… Naukowiec z niepokojem skinął głową.

- Posłuchaj Richardzie… - powiedział ostrożnie. - odkrycia i wynalazki nie zawsze są czymś dobrym. Czasami dotyczą sil tak potężnych, ze nie umiemy nad nimi zapanować. Pomysł o rozbiciu atomu… Ernset Rutherford nie mógł wiedzieć, co nastąpi później, a i tak wszyscy go kojarzymy z bomba atomowa.”

Zawistnie:

„- DA-WAC NAD-MIAR! Za-bić zdraj-ców!

Nagle tłum wybił pojedynczy, ochrypły głos. Jakiś mężczyzna krzyczał:

- Dawaj go tutaj, paniusiu! Wiemy, ze tam jest. Obrzydliwy nadmiar! Kradnie nam wodę, zatruwa lekarstwa! Oddaj go, to ci nic nie zrobimy!

Tłum zaczął od razu skandować:

- DA-WAJ GO! Da-waj go!”

Niezrozumiale:

„Przytuliła się do niego i jak zwykle poczuł ucisk w sercu..

- Co to jest krąg życia? - zapytała.

- Nie mam pojęcia. Ale chyba ma coś wspólnego z tym obrazkiem. Zobacz. - Zrobił zbliżenie na kwiat. - Jestem pewien, ze gdzieś już go widziałem, tylko nie pamiętam gdzie.”

Zaskakująco:

„Kobieta uniosła głowę i spojrzała na Jude'a wielkimi oczami, już prawie pozbawionymi powiek. Przypominała teraz szkielet.

A potem wydała ostatni przeraźliwy krzyk i opadła na ziemie. Zapanowała cisza.

Przez chwile Jude w ogóle się nie poruszał. Zmartwiał z przerażenia i strachu, a jego mozg starał się przeanalizować to, co właśnie zobaczył, próbując znaleźć jakieś wyjaśnienie.”

Cytaty pochodzą z: G.Malley, Jutro, Wydawnictwo Wilga, 2010 r, s. 9, 146, 86 – 87, 52.

źródło

Podsumowując: Powieść, która jest dobrze napisana i czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Warto sięgnąć po całą trylogię by tylko dowiedzieć się jak doszło do szczęśliwego zakończenia. I chociaż są chwile drastyczne, to doskonale obrazują one jak niebezpieczne jest życie wieczne. Młodzieżówka warta uwagi!