„Błękitna godzina” - Alyson Noel

To drugi tom serii nieśmiertelnych. Tu KLIK macie recenzję tomu pierwszego, który wywarł na mnie pozytywne wrażenie. Natomiast drugi również był dobry, bo ma ciekawą kontynuację i zakończenie. Bohaterka irytuje, ale nie w taki sposób by zniechęcała do całej powieści. Czy jestem zadowolona? Tak. Bardzo? Nawet. Czy miałam wygórowane oczekiwania? Nie. Czy dostałam co chciałam? Tak!

źródło

Tytuł oryginału: Blue Moon

Tłumaczenie: Dobromiła Jankowska

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Rok wydania: 2009

Ilość stron: 285

Ever ma wyśnionego chłopaka, wspaniałych przyjaciół i kochaną ciotkę. Najlepsze oceny, prawo jazdy, własny samochód, wielki pokój i… jest sierotą. Mogłoby się wydawać, że jest idealnie, ale właśnie jest to tylko iluzja przedstawiona przez pewnego chłopaka, który zabawia się w magię. Chociaż to raczej alchemia, ale jest czary mary, więc ciii. Kiedy Ever zdaje sobie sprawę, iż jej ukochany również zaczyna być zbyt zwykły, a w końcu jest niezwykły, robi się bardzo nerwowa i nieco szalona (w złym kontekście tego słowa). Jest źle. Bardzo źle. Ale czy sama podoła przezwyciężyć zło czające się wokół niej i Damena?

Muszę Wam to napisać, ale KUPIŁAM TO. Po prostu, najzwyczajniej TAK! To jest prosta opowieść o miłości, wytrwałości w uczuciu i podążaniu za głosem serca. Proste? TAK! Dobre? TAK! Idealny odmóżdzacz, co uwielbiam! Gdybym miała siedemnaście lat byłaby przecudownie zadowolona z powieści. Mając ekhm ciut więcej odbieram to jako dobrą książkę do poduszki. A takie też trzeba mieć. Dlaczego? Ile można czytać Murakami czy Zafon'a?. Można ześwirować. Poza tym potrzebuje czegoś lekkiego do snu, a nie by główkować nad tekstem gdy jedno oko już śpi w najlepsze. 

Ever jest jaka jest. W końcu ma ciężkie przeżycia za sobą (odnośnik do tomu pierwszego) oraz świetlaną przyszłość. Co z tym zrobi, wie tylko ona. Ale samo jej bycie, w tym sposobie istnienia, mówi za siebie i pokazuje, ze tak naprawdę jest zwykła, prostą nastolatką, z pewnymi darami. Jest niezwykła , ale jednocześnie a takie same pragnienia jak każda młoda osoba w jej wieku. Proste? PROSTE! Jakbym miała się teraz skupić na jej ukochanym, który jest epicentrum wydarzeń, muszę przyznać, że jest ciekawie. Poznajemy jego drugą i równie prawdziwą naturę. Jaki był, jaki się stał. Jego przeszłość. Ciekawy kąsek do zgryzienia!

Sama fabuła jest dość intrygująca. Racja można samemu dojść do tego jaki będzie koniec ale… właśnie jest on inny. Ha z nutką tajemniczości. Tu się udało. Logicznie można było wywnioskować to i owo, ale mnie to raczej bawiło niż nużyło, bo mogłam sobie sprawdzić czy na pewno dobrze myślałam. Zabawne nawet było to jak on sama dochodziła do tego do czego ja doszłam 10 kartek wcześniej. Ever i jej paranoja nie jest irytująca a wręcz komiczna. Ale czym się tu dziwić, gdy nagle wszystko traci? Pewnie nieco źle odbierałam to wszystko, ale miałam wtedy świetny humor, więc co tam będziemy zarzucać. Było super i to się liczy.

Podsumowując: Dobry odmóżdzacz i ciekawa kontynuacja pierwszego tomu. Polecam każdej nastolatce lubiącej nieśmiertelnych ( nie wampiry!) oraz chcąc zapaść się w tulipanową łąkę marzeń. Bo miłość nigdy nie umiera. Bo prawdziwa miłość jest tylko jedna. Usłana nieszczęściami, katastrofami i zbiegiem wielu złych okoliczności. Jeśli naprawdę kochasz, przezwyciężysz czające się zło.