[PRZEDPREMIEROWO] „Był sobie pies” - W. Bruce Cameron

„Nie ma złych psów, Bobby. Są tylko źli ludzie.”

„Był sobie pies” to książka, która zawładnęła moim sercem w zaledwie dwa dni. Już na sam widok okładki, a także tekstu przewodniego „ten świat jest naprawdę pomerdany” otrzymujemy zapowiedź świetnej powieści. Przyznam, że gdyby był to chomik… oj zwariowałabym, a tak po prostu: płakałam. 

Tytuł oryginalny: A dog's purpose

Tłumaczenie: Edyta Świerczyńska

Wydawnictwo: Kobiece

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 391

Pewnego zwykłego dnia, w środku zielonego świata, rodzą się szczeniaki. Od samego początku poznajemy myśli pieska, który uczy nas psiego życia. Aż do momentu gdy trafia do chłopca. Zostaje nazywany Bailey, najlepszy przyjaciel człowieka. Gdy umiera, wszystkim krajają się serca, lecz nikt nie wie, iż Bailey żyje, w innym ciele psa. Koty mają niby dziewięć żyć, natomiast psy, chyba też z kilka.

Jak tu pisać o życiu psa z jego perspektywy? Jest trudno, bo to coś, co jest nam nieznane. Autor jednak poradził sobie genialnie. Dla nas wszystko jest zrozumiałe, pomimo tego, że często nie otrzymujemy pełnych opisów i informacji. Węch i wzrok to główne zmysły psa jakie poznajemy. Oraz myśli Baileya. Od szczenięcia, po starość. Dowiadujemy się jak rozwija się jego umysł oraz fizyczność w ciągu kolejnych lat. Jak inne życia wpływają na jego myślenie o ludziach. Jak wykorzystuje doświadczenia by być: dobrym pieskiem.

Przyznaje: płakałam. Trzy razy łza skapnęła mi na koc. Strasznie przeżywałam niektóre śmierci. Były one okrutne i bezcelowe. Do tego sposób traktowania. Jak bydło. Nawet gorzej. Trudno było czytać, co w tym momencie myśli pies. Nic nie rozumie. Jedyne czego pragnie to być kochany przez nowego pana. Szczere, ale prawdziwe. Właśnie tak wygląda życie psa żyjącego na wolności, zamkniętego w czterech ścianach, czy źle traktowanego. Niewiedza, brak doświadczenia, chęci, czy zdrowego rozsądku. Powieść pokazuje jacy jesteśmy jako ludzie. Jak nasze człowieczeństwo szybko znika, gdy mamy do czynienia ze zwierzęciem. 

Książka pokazuje jak pies może myśleć, działać, pomagać, wspierać, wtedy kiedy jest kochany. Co może się stać jeśli zwierzę jest poniewierane? Co myśli pies gdy uczy się biegać, poznawać otoczenia, wąchać nieznane smaki, przytulać i całować człowieka? Myśli Bailey'a były tak szczere i prostolinijne, że czasami stawałam w pół zdania i zerkałam na moje chomiki. Jakie daje im sygnały? Co do nich mówię? Jak reaguje? Czy ich czasem nie krzywdzę? Zaczęłam gorączkowo myśleć i wiecie co? Bardzo dobrze. Zastanawiałam się jak bardzo wpływa na nich to, że pomimo ich wyglądu gdy je zabieram (bez zęba, pogryzione, z kulawą łapką, we krwi etc.) , one mnie zaakceptowały. Za to co dla nich zrobiłam. To, ze pozwalają o siebie zadbać gdy im źle. Że rozumieją to co się robi dla nich. I gdy tak czytałam doszłam do wniosku: MOJE EMOCJE BUZUJĄ!

Podsumowując: Czy jest to lektura dla każdego? Oczywiście, że tak. Mogłabym rzec, że obowiązkowa. Wielu z nas walczy o prawa zwierząt, a tu dostajecie ogromną dawkę tego, co widzimy w życiu: Miłości, bezwzględnego oddania, lojalności i dużo śmiechu. Emocji jest co niemiara. Poruszy każde serce. Te mniejsze, zatwardziałe, zlodowaciałe i miękkie jak sierść naszego czworonożnego przyjaciela.