„Sto tysięcy królestw” - N.K. Jemisin

Bogowie. Śmiertelnicy. A może jednak to jedno i to samo? Trudno określić kim jest Yeine, ale na pewno ani Bogiem, ani śmiertelnikiem. Nie wiedząc nic o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości postanawia walczyć o swój los. Istnienie, które nie powinno istnieć. Życie zabrane przed narodzinami.

źródło

Tytuł oryginału: The Hundred Thousand Kingdoms

Tłumaczenie: Kinga Składanowska

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Rok wydania: 2011

Ilość stron: 458

Wszystko tak naprawdę zaczyna się w chwili gdy młoda dziewczyna Yeine Darr otrzymuje zaproszenie do Sky. Miejsca gdzie w mieście na niebie żyją arystokraci. Okazuje się, że ma zostać trzecią pretendentką do tronu. Dość nieoczekiwana niespodzianka. Zwłaszcza po tylu latach rozłąki z dziadkiem: prawowitym władcą Stu tysięcy królestw. Kto wygra? Kto zostanie najważniejszą osobą? Kto będzie rządził Bogami?

Prawda jest taka, że akcja chociaż toczy się w jednym miejscu (wyjątkowo w innym przez parę godzin) jest spójna i zrozumiała. Mogłoby się to wydawać oczywiste, jednak po pierwszych stronach, niekoniecznie. Pisana jest dość specyficznie. Można się pogubić, nie zrozumieć sensu. Sama na początku miałam pewne trudności. Jednakże po parudziesięciu stronach złapałam bakcyla. Zrozumiałam, że ten styl formy powieści musi zostać zachowany aby z części stworzyć spójną całość.

Główna bohaterka to osoba dość złożona psychicznie. Ponieważ nosi w sobie sekret jest speszona i przewrażliwiona. Nie potrafi się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Próbuje różnych sztuczek, ale tak naprawdę pozostaje sobą. Na szczęście. Lecz to wszystko co się wokół dzieje sprowadza się do tego, że musi podejmować bardzo trudne decyzje. Decyzje, do których niby dojrzała, lecz nie jest przygotowana na ich konsekwencje.

Inni ludzie są mniej istotni tak naprawdę w całej tej farsie o zdobycie tronu. Ciekawiej jest z Bogami. Okazuje się, że kilkoro został zesłanych na ziemie w ramach kary za swoje postępowanie. Są oni bardzo specyficznie nastawieni do życia. Wszystko wynika z tego, że są oni niewolnikami ludzi. Ich możliwości są ogromne, lecz przedstawiciele arystokracji mogą nimi rządzić. Przyznam, że ten sposób patrzenia na Bogów i śmiertelników jest bardzo ciekawy. Ponieważ jest niecodzienny. Podobało mi się te aktorstwo. Ten wdzięk i strach. Pobudza wyobraźnie.

Podsumowując: Historia Yeine może się wydawać pospolita. Nie budząca zainteresowania. Wręcz codzienna. Oryginalne natomiast jest coś innego (bardzo przykuwającego uwagę): sposób funkcjonowania królestw, władzy, arystokracji z mieszanką Bogów doprowadza do pewnych przemyśleń. Chociażby, ile ludzie są wstanie zrobić dla władzy. Ile robią wiedzą, że ją posiadają. Gdzie są granice? Tego dowiecie się z tej powieści.

Za tę przyjemność z książką dziękuję: