„Najszczęśliwsza dziewczyna na świecie” - Jessica Knoll

Kiedy siadłam do tej lektury nie miałam większych wymagań. Ot co dobra i przyjemna do zrelaksowania się. I tak też się zaczęło i ciągnęło, aż nagle… chyba żartujesz Jessico! Tego się nie spodziewałam. Jak to możliwe? Dlaczego? Ale, że jak?! Czytałam, a z moich oczodołów wyskakiwały gałki oczne. To przecież niemożliwe by być takim…. Właśnie, jakim?

źródło

Tytuł oryginału: Luckiest Girl Alive

Tłumaczenie: Dorota Pomadowska

Wydawnictwo: Znak Literanova

Rok wydania: 2016

Ilość stron: 440

TifAni FaNelli to młoda kobieta, która ma jeden cel w życiu: mieć dobrą pracę, być kobietą sukcesu znającą się na modzie i wyjść za księcia z bajki z arystokrackim nazwiskiem. I wyobraźcie sobie, że się jej udaje! Ma narzeczonego Harrisona (nazwisko cud miód) i ekskluzywną prace w jednym z najczęściej poczytanym magazynie przez kobiety w USA. Czego można więcej? Otóż praktycznie nic… do momentu gdy proponują jej udział w filmie dokumentalnym, w którym ma opowiedzieć, co się stało kilka lat temu, gdy była jeszcze nastolatką. Wielka tragedia ogarnęła całym krajem. Wielu umarło i miało ogromne rany. Ból, cierpienie, smutek, żałość, zemsta, nienawiść. Tyle emocji, a odpowiedź tylko jedna.

Postać główna tej powieści jest… dziwna. Ma się wrażenie, że jako dorosła kobieta i nastolatka są bardzo niepoukładane. Chociaż niewiele dowiadujemy się o jej dorosłym życiu (zaledwie kilka fragmentów, które są potrzebne by zrozumieć całą fabułę), to życie jej jako nastolatki jest szalone. Chociaż słowo szalone to zbyt delikatnie określone. Jest małą, głupią i wnerwiającą smarkulą. Podkreślając grubą linią głupia! Naprawdę tak rozwydrzonej, mało myślącej i bezmyślnej osoby dawno nie widziałam. Jak można być taką kretynką? Sama doprowadziła się do tego stanu rzeczy. Do destrukcji i wstydu ciągnącego się za nią przez kolejne lata. Więc jak tak naprawdę wygląda kreacja bohaterki? Całkiem dobrze, skoro aż tak negatywnie o niej myślę, ale byłam w stanie dotrwać do końca bez jąknięcia. Uwielbiam takie niedoskonałe postacie. To nadaje smaczek całej powieści!

Fabuła. Co z tą fabułą? Jak się toczy akcja? Przyznaje od razu, że pierwsze 100 stron było ciężkie. Zamykałam i wracałam, zamykałam i wracałam i tak w kółko. Ale kiedy doszło do momentu co raz częstszych wspominek TifAni z lat młodzieńczych tym akcja kręciła się coraz szybciej. Potem zwalniała, by wytłumaczyć kilka rzeczy, aby ponownie przyśpieszyć i ukazać prawdziwą stronę bohaterki. Im byłam dalej w lekturze tym szybciej i o wiele przyjemniej się czytało. Nie wiem tylko, co z osobami, które nie lubią jak akcja musi się rozkręcić, aby dostać potem całe ciastko.

Miejsce akcji niby jedno, a zarazem składa się z dwóch odrębnych miejsc. Szkoła, do której chodziła TifAni jest daleko od jej ówczesnego życia. Muszę przyznać, że opisy są wystarczające by zrozumie w jakim beznadziejnym miejscu znalazła się ta młoda osoba. Jeśli ktoś patrzy na świat tak jak ona, to gdziekolwiek się znajduje, zrobi głupotę po głupocie, a otoczenie ty bardziej je sprzyja. Środowisko w jakim się znalazła jest najgorszym z możliwych. A jeszcze gorszym jest fakt, że sama do tego doprowadziła.

Język, słownictwo i inne takie drobnostki, które sprawiają, że czyta się przecudownie lub przetragicznie. Od razu wspomnę o scenach mini erotycznych, bo jak młodzież może się pławić w tym luksusie rozkoszy to sami wiecie. Nie ma tam drastycznych scen i jest to dość ładnie opisane. Sama stylistyka nie powala jakimś wielkim wdzięki, ale to i nawet dobrze, bo dzięki temu każdy może zatopić się w lekturze. W końcu nie każdy przeczyta Pana Tadeusza w dwa dni bez przerwy. A tutaj naprawdę można połknąć książkę w 24 godziny! A to już o czymś świadczy.

Kilka cytatów:

Idealnie:
„Spędziłam kilka przyjemnych lat, żeby znaleźć się w miejscu, w którym teraz jestem – narzeczony ze świata finansjery, przejście na „ty” z hostessą w Locanda Verde, najnowszy model torebki Chloe, zawieszony na nadgarstku. Mnóstwo czasu, żeby opanować do perfekcji swoje rzemiosło.”

Inaczej:
„Uczęszczałam do żeńskiej szkoły katolickiej od przedszkola, w miasteczku, które było pozbawione arystokracji w stylu Main Line, ponieważ do granicy tej dzielnicy brakowało jakieś dwadzieścia metrów. Nie dorastałam w żadnych slumsach ani w niczym takim, w otoczeniu makabrycznie średniej klasy i mnóstwa krzykliwych sąsiadów, którzy mylnie uważali się za klasę wyższą.”

Niewiadomie:
„Na razie nie wiedziałam, kogo mam się obawiać, więc nawet jeśli stołówka, była wypełniona po brzegi ludźmi i tętniła energią, co można by uznać za zagrożenie, nie byłam tego świadoma. Patrzyłam na Arthura, który do kogoś pomachał i poszłam za nim, kiedy powiedział:
-Chodźmy.”

Zadowalająco:
„ Boże, kiedy o 15:23 zadzwonił dzwonek, byłam z siebie zadowolona. Już pierwszego dnia zaczęłam flirt z nowym, seksownym gościem, roszcząc sobie do niego pretensje w sposób, który usprawiedliwiało jedynie to, że oboje byliśmy nowi, i trzymam sztamę z HO.”


Cytaty pochodzą z:J. Knoll, Najszczęśliwsza dziewczyna na świecie, Wydawnictwo Literanova, Kraków 2016, s. 13, 37, 49. 55.

Podsumowując: Otóż książka należy do dobrych czytadeł. Do takich, które się czyta, a potem ma się pewien mętlik w głowie. Zaczynamy się zastanawiać, a co by było gdyby. Otrzymujemy informację jak nasze zachowanie i decyzje mogą wpłynąć na to jak widzimy samego siebie za parę lat. Może nie warto iść za tłumem? Może lepiej zastanowić się nad tym jakie możemy wyczynić szkody? A co by było gdyby….

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu