„Baśnie japońskie” - Royall Tyler

Uwielbiam baśnie. Ich magia sprawia, że można się w nich zatopić na ładnych parę godzin. Tutaj miałam okazję na parę dni. Świetna zabawa, kolorowe opowieści. Dla miłośników baśni, legend i mitów to pozycja obowiązkowa. Wątpię byście się zanudzili, bo macie w tej książce aż 220 różnorodnych baśni japońskich – dla każdego coś miłego!

Tytuł oryginału: Japanese Tales

Tłumaczenie: Marta Komorowska

Wydawnictwo: G+J RBA

Rok wydania: 2012

Ilość stron: 481

Pozycja ta zawiera zbiór baśni, o których autor dowiedział się od mieszkańców Japonii. Są one barwne, wręcz kolorowe, a przy tym śmieszne i pouczające. Sprawiają, że pobudzają naszą wyobraźnię do pracy, wpływają na ciekawość, a nawet odwołują się do naszych emocji. Płacz mężczyzny jest tutaj czymś normalnym, a wrzaski i krzyki kobiety czymś zwyczajnym. Świat magiczny przeplata się ze światem realnym w taki sposób, że od razu traktujemy oba jako jeden rzeczywisty.

Jednakże baśnie bez postaci magicznych: bogów, demonów oraz zagubionych lub szukających zemsty dusz, byłyby nudne. W tej pozycji jest ich cała plejada. Są nawet oddzielne rozdziały im poświęcone: upiory, lisy (jedne z moich ulubionych), węże, demony, tengu, dzik i borsuk, żółwie i krab oraz smoki. O każdym bóstwie bądź zbłąkanej duszy po kilka baśni. Nie mamy do czynienia tylko z cesarzami, wielkimi władcami ale również z pospólstwem i ich problemami życia codziennego. Oczywiście co to byłyby za opowieści bez jakże ważnych w świecie Japonii mnichów. To właśnie głównie dzięki nim poznajemy Amidę, czy Kannona oraz w kółko wypowiadaną przez nich świętą sutrę lotosu.

Więc jak można zauważyć dowiadujemy się z tych baśni doprawdy wiele. Odpowiadają one na różnorodne pytania: jak powstałych niektóre świątynie. Skąd wzięła się zemsta demonów. Jak odkryto złoża złota i skąd wziął się dym z góry Fuji. Historie o miłości bogów z śmiertelnikami. Dowiadujemy się kilku momentów z życia świętobliwych mnichów: Shoku, Seimei, Nihio. A żeby się w tym wszystkim połapać wystarczy przeczytać kilkadziesiąt pierwszych stron wyjaśniających, co, gdzie, kiedy i dlaczego, z kim, na co i po co. Religia, wierzenia, mity, legendy. Wszyściutko w jednej zgrabnej książce! Tylko pamiętajcie o jednym małym szkopule: są one tylko i wyłącznie dla dorosłych: 18+ widnieje na okładce.

Źródło

Tym razem zamiast zwykłych cytatów zapraszam do przeczytania krótkich baśni:

Kwiaty wiśni

Pewien młody akolita przybył na górę Hiei ze wsi w porze kwitnienia drzew wiśni. Kiedy zerwał się okropny wicher i strząsnął kwiaty z drzew, chłopiec wybuchnął płaczem.

- Co cię tak zasmuciło, mój drogi? - delikatnie zadeptał go mnich. - Czy przykro ci, że kwiaty odpadają? Niestety, nie są wieczne. To samo spotyka je co roku. Nie powinieneś przez nie płakać!

- A kogo obchodzą te kwiaty! - zaszlochał chłopiec. - Na pewno nie mnie! Ale jeśli wiatr zerwie też kwiaty jęczmienia z pola mojego taty, nie będzie plonów i to dopiero będzie straszne! - Po czym znów zalał się łzami.

Oto delikatne uczucia dziecka.

Z miłości do pieśni

W Tennoji, w świątecznym dniu około 1202 roku, kiedy zamierzano jak zwykle wynieść do pielgrzymów należące do świątyni słynne relikwie Buddy, boska moc nie pozwoliła otworzyć drzwi do relikwiarza. Ktoś w tłumie musiał być nieczysty. Kapłani nakazali wiernym cofnąć się nieco, jednak drzwi nadal ani drgnęły.

- Czy ktoś z was potrafi dobrze śpiewać lub tańczyć? - krzyknął stary kapłan. - jeśli tak, pora, by popisał się swym kunsztem!

Średni Kapitan Morichimi wystąpił z tłumu i zaśpiewał pieśń kagura, często ofiarowaną bogom. Drzwi relikwiarza natychmiast się otworzyły. Jednakże przypominało to chwilę, kiedy bogini słońca otworzyła wrota swej Niebiańskiej Jaskini i światło ponownie buchnęło na świat!

Zaklinacz węży

Muzyka Sukemitsu uwięziono za niedopełnienie obowiązków w spichlerzu należącym do Ministra Lewej Strony. Mężczyzna przerażały rozmaite owady i robactwo zamieszkujące lochy, jednak dopiero w środku nocy stało się to, czego obawiał się najbardziej: pojawił się wielki wąż. Miał łeb jak lew, jego oczy przypominały misy z brązu, a język długi na metr drgał niepokojąco. Gad już rozwierał ogromną paszczę, by pożreć muzyka, gdy ten, ledwie żywy ze strachu, wyciągnął flet i zagrał fragment tańca Genjoraku.

Wąż zatrzymał się, uniósł łeb wysoko do góry i przez chwilę wsłuchiwał się w muzykę. Później odpełznął.

Baśnie pochodzą z: R.Tyler, Baśnie japońskie, G+J RBA, 2012 r.

Źródło

Podsumowując: Baśnie, baśnie i baśnie!!! Cudowny świat, który poucza w jaki sposób zachowywać się wobec bogaczy, biednych i potrzebujących. Wartości moralne i społeczne przekazane w zaledwie jeden pozycji. Pamiętajcie! Kiedy staruszek poprosi Was o pomoc – może okazać się bogiem, który sowicie wynagrodzi za dobry uczynek!