„Przez burze ognia” - Veronica Rossi

No to wpadłam. Powiem Wam, że naprawdę mi się podobała ta książka. Lekka i przyjemna. Może nie było wielkiej irytacji, ogromnych emocji, wzruszeń i innych achów i echów, ale tak mnie wciągnęła, tak mnie wessała, że oto jestem z recenzją dla Was. Zaczynamy!

źródło

Tytuł oryginału: Under the Never Sky

Tłumaczenie: Joanna Dziubińska

Wydawnictwo: Otwarte

Rok wydania: 2013

Ilość stron: 359

Aria to genetycznie wytworzona nastolatka, której narodziny były w pełni zaplanowane przez genetyków. Jej matka otrzymała wymarzoną córkę z najpiękniejszym głosem w Reverii. Jednakże jak każdy młody człowiek poszukuje odpowiedzi na dręczące ją pytania: dlaczego matka nie odpowiada, czemu się z nią nie kontaktuje, co jest nie tak? Postanawia dowiedzieć się w prosty sposób – zapytać chłopaka, który ma dostęp do tego typu informacji. Nie byłoby w tym nic złego gdyby nie włamali się do zamkniętej części i wywołali pożaru. Teraz zostaje wyrzucona ze społeczności Osadników. Co się z nią stanie?

Perry to młodzieniec posiadający dar dwóch dominujących zmysłów: wzroku i węchu. Jest wyjątkowy i wszyscy o tym dobrze wiedzą. Takich jak on, mających więcej niż jeden rozwinięty zmysł jest niewielu. Jego brat jest Wodzem Krwi więc należy do uprzywilejowanej rodziny. Ma bratanka, z którym jest mocno związany. Niestety relacje braci są nadszarpnięte wspólnym cierpieniem. Ciągłe kłótnie doprowadzają do tragedii. Mały chłopiec zostaje porwany.

Burze eterowe to najgorsze co mogło się przydarzyć w tym świecie. Co chwila atakują wioski niszcząc wszystko, co stanie jej na drodze. Bezwzględna i okrutna. Ludzie są podzieleni na dwa rodzaje: Osadników i Dzikusów. Osadnicy mieszkają pod kapsułami, w których życie toczy się w mniej znany nam normalny sposób. Posiadają wirtualną Sferę gdzie toczy się wszelkie życie towarzyskie. Skoro są zamknięci w czterech ścianach tylko świat wirtualny pozwala im na spróbowanie tego co nie jest im dane w zamknięciu. Odczuwają przyjemności, zapachy, muśnięcia wiatru. Widzą kamienie, oceany, góry, ale….jest ale, bo to wszystko jest sztuczne i dalekie od tego prawdziwego życia. Natomiast Dzikusy to społeczne grupy mieszkające w zgromadzeniach na ziemi owładniętej burzami eterowymi. Bez kapsuł są zdatni tylko na siebie. Muszą polować, uciekać przed niebezpieczeństwem i zachowywać dar jaki otrzymali z powodu pewnych mutacji. Wioski w jakich zamieszkują posiadają Wodza Krwi, który rządzi tak aby zachować bezpieczeństwo. Dbają o zapasy żywności, ochronę przed innymi ludami i dobre samopoczucie ogółu. Jednakże często chorują i umierają z powodu burz eterowych. Ich życie jest w o wiele większym niebezpieczeństwie niż Osadników, lecz posiadają coś czego oni nie mają. Dar. Niektórym z nich wyostrza się słuch, węch lub wzrok. Przydatna umiejętność, która wpływa na pozycje w społeczeństwie, ale i na to czy przetrwasz w świecie pełnym eterowych burz.

Kreacja postaci jest całkiem dobra. Aria jak i Perry są specyficznymi osobnikami, a ich ukryte talenty poznajemy w trakcie rozwoju akcji. Relacja pomiędzy bohaterami staje się coraz bardziej gęstsza ale i niebezpieczna. W końcu oboje należą do wrogich plemion. Tłumaczenie jest bez skazy. Nic irytującego, powtarzającego, czy innego złego, co zabiera radość z czytania.

źródło

Kilka cytatów:

Strachliwie:

„- Daj spokój, Paisley. Co takiego, może się niby zdarzyć? - odpowiedziała Aria piskliwym tonem i niepotrzebnie się roześmiała. Chciała, by jej słowa zabrzmiały żartobliwie, a wyszło histerycznie.

- Niech pomyślę. Co się niby może zdarzyć w uszkodzonej kopule? - Paisley zaczęła wyliczać na palcach. - Może nam zgnić skora. Możemy się tam zatrzasnąć na dobre. Burza eterowa może z nas zrobić pieczone kiełbaski, a na koniec kanibale zjedzą nas na śniadanie.

- Przecież to część Reverie. - powiedziała Aria.

- Zakazana część.”

Sprzecznie:

„- Rozpalimy ognisko – powiedział.

Arie zmroziło.

-Żartujesz sobie. Nie masz wcale zamiaru...prawda?

-Udajemy, ze jesteśmy na zewnątrz, a tam ludzie pala ogniska.

- Tylko, że my nadal jesteśmy wewnątrz. Nie możesz Soren. Nie jesteśmy w Sferach.

- No właśnie. To nasza jedyna szansa, żeby zobaczyć, jak to jest naprawdę jest.

- Ale to jest zakazane.”

Sennie:

„Perry śnił, że uciekają z Osadniczka z ogarniętego pożarem lasu. Dziewczyna biegła przed nim, nie zważając na dym i płomienie. Nie widział jej twarzy, ale rozpoznawał kruczoczarne włosy i jej odrażający fetor. Biegł tuz za nią i nie wiedzieć czemu, musiał ją dogonić. W snach takie rzeczy często nie maja rozsądnego uzasadnienia.”

Cytaty pochodzą z: V. Rossi, Przez burze ognia, Wydawnictwo Otwarte, 2013, s. 8, 18-19, 45.

źródło

Podsumowując: Jest to na pewno ta młodzieżówka, którym z czystym sumieniem mogę zaproponować każdemu miłośnikowi podobnych przygód. Rekomendacja warta uwagi. Na pewno jest o czym czytać, bo świat wykreowany przez autorkę nie jest nużący. Możemy w pełni zatopić się w przygodach Perry'ego i Arii.