„Gildia magów” - Trudi Canavan

Jak to jest z tą Canavan? Tyle się o niej słyszy. Zwłaszcza o Trylogii czarnego maga. Czy mi się podobało? Cóż zaledwie po jednym tomie zakupiłam wszystkie trzy. Czy to nie wystarczająca zachęta by sięgnąć po tę książkę? Nie? A to jest jeszcze recenzja!

źródło

Tytuł oryginalny: The magician's guild

Tłumaczenie: Agnieszka Fulińska

Wydawnictwo: Galeria Książki

Rok wydania: 2007

Ilość stron: 511

Wielkiej Czystki nadszedł czas. Żebracy zostają wyrzuceni z murów miasta. Dzieci pod przywdództwem starszego młodzieńca atakują magów kamieniami. I chociaż bariera magiczna wszystkie pociski powstrzymuje, jeden trafia prosto w skroń wroga. Sonea przerażona wpatruje sięw swoje dłonie, gdy obok niej zostaje spalony chłopak. Na popiół. Jedyne, co zostało w jej głowie to ucieczka. Jak najszybsza. Jej przyjaciel Ceryni postanawia zgłosić się do Złodziei, którzy zgadzają się pomóc jemu i dziewczynie. Okazuje się, że jest niekontrolowaną magiczką. Co teraz? Czy ją znajdą? Zabiją? Co się teraz z nią stanie?

Od samego początku jestem zauroczona. Spodobała mi się fabuła, która toczy się prędko, chociaż tekst jest raczej „powolny”. Przeplatające się dialogi z krótkimi i rzeczowymi opisami powodują, że chce się czytać dalej i jest się w pełni ciekawym dalszej części powieści. Rozdziały są poprzeplatane historią Sonei i jej przyjaciela Cerego oraz dwójki magów, którzy próbują przekonać dziewczynę, że wcale nie stanie się je krzywda. Nie… jasne. Wcale… Ciekawe kto im uwierzy?

Bohaterami są jak widać trzej mężczyźni i jedna młoda kobieta, która jest tak przerażona sytuacją w jakiej się znalazła, że ledwo wytrzymuje psychicznie. Twarda z niej babka, ale wiadomo, każdy by się bał maga strzelającego ogniem. Cery to odważny typek, dla którego dobro przyjaciółki warte jest poświecenia. Podoba mi się ejgo postać. Jego imię nadaje znaczenia słowa: przyjaźń. Natomiast pozostali panowie magowie, to już inna kwestia. Mamy bardzo dobrodusznego prawie, że staruszka (przesadziłam z wiekiem!) oraz młodego też kumpla. Oboje są inni, co chwała autorce!

Na zakończenie muszę wspomnieć o magii. Bo widzicie tutaj magia to jest coś pokrętnego. Oczywiście autorka wymyśliła swój sposób szkolenia magów, Wielką Gildię i Uniwersytet dla nowicjuszy. Wszystko ślicznie i pięknie, ale…. Gdzie jest ta magia? Oj tu nie ma czegoś takiego, że co druga kartką rzucają ogniem, lata woda, odbijają barierami, rozwalają budynki, zabijają ludzi. Tu raczej jest poszukiwanie Sonei i to jak ona próbuje sobie poradzić z tym całym procesem magicznym. Tu jest wątek raczej psychologiczny, a magia to taki dodatek. Trochę kryminału i sensacji. Ale magia jest, tylko, że w iny sposób. I właśnie to jest najlepsze w tej powieści. Wiemy, iż magia istnieje, tak i siak funkcjonuje, ale co dzieje się z takimi jak Sonea? 

źródło

Podsumowując: Jeśli szukasz oryginalnej powieści o magach oraz ich życiu to całkiem dobra pozycja. Jest inna dzięki czemu dobra. Wciągnęłam się tak bardzo, że potrafiłam ją czytać w międzyczasie z dwiema innymi. I nie gubiłam się, a to już o czymś świadczy.