"Razem będzie lepiej" - Jojo Moyes

Początek. Cóż, one są bardzo ważne. Zwłaszcza w takiej recenzji. Tylko, że nie wiem, co mogę napisać tak konstruktywnego, aby przekonać do dalszego czytania. Chociaż...jedna rzecz tli mi się w głowie ( poza przymiotnikami pełnymi zachwytu ). Gdzieś tam podczas czytania aż sześć razy kanaliki łzowe odezwały się i dały znać, że istnieją. Tak, bite sześć razy! Skrupulatnie liczyłam, kiedy to wycierałam palcem mokre policzki. Jednak ciężko mi zaprzeczyć, że liczba śmiechu wydobywającego się z mojego pokoju wynosiła o wiele więcej niż zwykłe, proste, ale jakże cudowne sześć.

Tytuł oryginału: The One Plus One

Tłumaczenie: Nina Dzierżawska

Wydawnictwo: Między słowami

Rok wydania: 2015

Ilość stron: 461

Edward Nicholls to geniusz, który wraz z przyjacielem stworzył oprogramowanie warte miliony. I tak z nic nieznaczącego ktosia stał się ,znanym i dość bogatym mężczyzną zamieszkałym w Londynie. Trzy wypasione samochody, dwa mieszkania i była żona, która wypruła z niego wszystkie zauważalne przez nią konta bankowe Eda. Nie potrafi sobie z nią poradzić, tak samo jak z dzwoniącą, co chwila siostrą i narzekającą na niego. Nawiasem mówiąc mającą więcej oleju w głowie, niżby się komukolwiek wydawało.

Jess Thomas to zbliżająca się do trzydziestki kobieta posiadająca takie pokłady pozytywnego myślenia, że możecie jej tylko i wyłącznie pozazdrościć! Ma dwa zdania, a nawet znajdzie się trzecie, kiedy to jest w opałach: „Wszystko będzie dobrze” oraz „Coś wymyślimy” i wierzcie lub nie, ale to się spełnia. Jak jakaś mantra! Karma powróci – i no rzesz wraca! Tylko nie wtedy kiedy o niej myślimy. Sprzątaczka harująca jak wół późnymi popołudniami w Pubie, walcząca z klientami łapiącymi ją za tyłek – z drugiej strony, ma całkiem niezły ten tyłeczek, więc co się dziwi osobnikom z kilkoma promilami we krwi – potrafiącą zrobić więcej niż nie jedna złota rączka.

A do tej pary na dokładkę mamy dziesięcioletnią Tanzie – miłośniczkę matematyki, geniuszaka, kochającą swojego psa do utraty przytomności oraz Nicky – szesnastolatek, wychudzony, w ciemnych ubraniach i tak samo mroczną kreską pod oczami, zwany inaczej: Gotkiem. A wspomniałam już o Normanie? Włochatym, wielkim cielsku, śliniącym się co chwila i puszczającym bąki w samochodzie bez klimatyzacji?

Skoro już mamy obraz bohaterów, a Wy nadal uważacie, że to nie zaciąga do czytania, to dodam parę słówek o fabule. Jak wspomniałam Tanzie jest matematyczną geniuszką dlatego zaproponowano jej stypendium w Świętej Annie – prywatnemu liceum, które zrobi naprawdę wiele, aby ją do siebie zgarnąć. Rzecz w tym, że Jess pomimo ogromnych wysiłków nie stać na wpisowe (500 funtów!!), a co dopiero na płacenie czesnego! Nagle nie stąd i zowąd teleportuje się Ed, który mało, że powoduję krwotok z nosa, to jeszcze pijany jak bela gubi pieniądze. I chociaż Jess, która uczy dzieci jakim być trzeba, a jej kręgosłup moralny naprawdę jest na właściwym miejscu....zabiera je, by zapłacić za wpisowe. No, ale to nie starczy na czesne, stąd nauczyciel matematyki proponuje olimpiadę w....Szkocji. Z pomocą przychodzi okradziony Ed. A to niespodzianka! Prawda?

Muszę przyznać, że autorka pisze tak dobrze, tak lekko, tak rzeczywiście, że połyka się jej powieść w całości ( bez przerw nawet na siusiu ). Siedzisz jak sroka w gnat i wlepiasz swoje oczy w atramentowe litery na papierze. I czytasz i czytasz i tchu Ci brakuje, bo buchasz śmiechem, a potem łzy lecą i nie wiesz, w końcu czy się cieszysz, czy płaczesz. A! I jeszcze te piękne okładki: nasze jak i zagraniczne po prostu świecą pięknością. Nasi się postarali. Praaaaawda? Na pochwałę również zasługuje tłumaczka - Nina Dzierżawska, bo to właśnie dzięki niej tak dobrze spędziłam tych parę godzin.  

Kilka cytatów:

Genetycznie:

„- Liam Stubbs jest gotów zabrać na przejażdżkę dowolną osobę wyposażoną w parę chromosomów X. - Jess zamknęła okno. 0 Lepiej poczytam sobie książkę. Myślę zresztą, że moje dzieci miały już w życiu dość zwariowań. Nie potrzebują jeszcze do tego grać w „Poznaj Nowego Wujaszka”.”

Męcząco:

„ Z sytuacją osoby porzuconej przez ojca jej dzieci wiąże się wiele paskudnych rzeczy: problemy z pieniędzmi, tłumiony gniew dzieci i to, że większość twoich „sparowanych” znajomych traktuje się, jakbyś tylko szykował się do odbicia im męża. Jednak jeszcze gorszy niż to, gorszy niż te cholerne niekończące się zmagania finansowe, które wysysały z niej energię, był fakt, że wychowując dzieci w pojedynkę, Jess czuła się w tym wszystkim nie tylko zagubiona, ale i nieopisanie samotna.”

Matematycznie:

„Na parkingu przed szkołą Świętej Anny stało dwadzieścia sześć samochodów. Dwa rzędy po trzynaście lśniących aut z napędem na cztery koła, zwróconych do siebie. Płynnie wjeżdżały i wyjeżdżały ze swoich miejsc pod średnim katem czterdziestu jeden stopni, zwalniając je kolejnemu samochodowi”

Samotnie:

„ Poza Gemmą nie miał naprawdę nikogo, z kim mógłby pogadać, nie musząc najpierw wszystkiego wyjaśniać. Wszyscy, których znał, i tak siedzieli w branży informatycznej, i wątpił, czy ktoś poza Ronanem zalicza się do prawdziwych przyjaciół.”

Uwodzicielsko:

„- Lubię patrzeć jak się poruszasz. Połowę czasu oglądam mecz, a połowę wyobrażam sobie, jak cię przeginam przez bar.

- A mówią, że nie ma już prawdziwych romantyków.

O Boże, jak on świetnie pachnie. Jess zaczęła się wiercić, usiłując wydostać się spod niczego, zanim zrobi coś, czego później będzie żałować. Bliskość Liama Stubbsa budziła w niej do życia takie obszary, o których istnieniu zapomniała.”

Moralnie:

„Jess wiedziała, co powinna zrobić. Oczywiście, że tak. Pieniądze nie były jej. To była lekcja, którą od maleńkości wbijała dzieciom do głowy: Nie wolno kraść. Nie wolno brać czegoś, co nie należy do ciebie. Postępuj uczciwie, a prędzej czy później zostanie ci to wynagrodzone.”

Wzruszająco:

„- Ćśśś. - Jess poczuła, jak coś ściska ją za gardło. Tanzie nigdy o nic nie błagała. - Tanzie...

Stojący na chodniku Nicky odwrócił się, jakby nie mógł na to patrzeć. (…) Tanzie zaczęła szlochać. Była bezwładna i okropnie ciężka.

- Chodź, kochanie – prosiła Jess, ciągnąc ją.

Tanzie uczepiła się drzwi.

- Proszę mami. Proszę. Proszę.

- Tanzie, nie możesz zostać w samochodzie.

- Proszę...

- Idziemy. Chodź, malutka.”

Cytaty pochodzą z: J.Moyes, Razem będzie lepiej, Wydawnictwo Znak, 2015 r.

Podsumowując: 1. Jeśli jeszcze nie posiadasz tej książki, chociażby na boso biegniesz do księgarni. 2. Wracasz do domu i zanurzasz się w historii pełnej miłości, tęsknoty, wrażliwości na krzywdy i sprawiedliwości jaką przynosi karma. 3. Jeśli jeszcze nie zrealizowałeś punktu 1, patrz punkt 2 i nawet nie próbuj się ze mną sprzeczać. 4. A teraz jako szczęśliwy posiadacz „Razem będzie lepiej” siadasz wygodnie do lektury i odpływasz z Jess, Edem, dzieciakami oraz psem do pięknej i szaleńczo wycieczkowej Szkocji.

Za książkę bardzo dziękuję wydawnictwu Znak