"Posiadacz" - John Galasworthy

Wszystko zaczęło się tak niewinnie. Pierwsze spotkania w gronie rodzinnym, pierwsze rozmowy o pracy, pierwsza wymiana spojrzeń. Wszystko, co pierwsze doprowadzało tą parę do kolejnych rozdroży, gdzie na końcu byli oni, razem. Jak to się skończyło? Czy otrzymali to, o czym pragnęli? Kim jest tajemniczy posiadacz?

źródło

Tytuł oryginału: The man of property

Tłumaczenie: Róża Centnerszwerowa

Wydawnictwo: MG

Rok wydania :2016

Ilość stron: 387

Pewnego pięknego dnia najlepsza przyjaciółka Ireny, młoda June, postanawia zaprezentować swojej rodzinę narzeczonego. Młody, zdolny i całkiem przystojny architekt zawitał do rodziny Forsyte'ów. Mogłoby się wydawać, że to zwykła wizyta, bez większych zobowiązań. Ot, każdy chciał tylko poznać, kim jest wybranek June. Ale… kiedy Irena, piękna, młoda kobieta, żona Soamesa, zaczyna się interesować wybrankiem przyjaciółki, zaczynają się pewne komplikacje.

Bohaterami są wszyscy członkowie rodziny Forsyte'ów. Jedni są bardziej, inni mniej ważni. Jest podział na głównych jak i drugoplanowych bohaterów. Jednakże najlepsze w tym wszystkim jest fakt, że nawet taka osoba, która przewija się zaledwie kilka razy na łamach powieści, ma swój ważny udział w całej historii. Zaledwie jedna zamiana zdań, a może zdziałać ogromny przełom w całej powieści. Zło słowa, nutka ironii, niechęć, zawiść, nadmierne uczucia. To wszystko jest idealnie zrównoważone, tak że końcowy bilans wychodzi zaskakujący.

Sama akacja dzieje się w pięknym Londynie w 1886 roku, kiedy dorożki i inne powozy ciągnięte przez konie są czymś normalnym na ulicach tego wielkiego miasta. Bardzo dokładnie opisane miejsca, w których przebywają bohaterowie, pozwala na wyobrażenie sobie ich takimi, jakimi zaprezentować chciał autor. Czytając miało się wrażenie, że jest się właśnie w Londynie, w wielkim mieście, a nie zaledwie nędznym skwerem. Ta wielkomiejskość dodaje urokliwości całej powieści.

Ważnym aspektem Posiadacza są uczucia. Bez nich powieść nie miałaby sensu. Zresztą, która by miała? Otóż praktycznie dowiadujemy się o wszystkich targających emocjach bohaterów. Od zwykłych porannych przy śniadaniu rozmyśleniach, po te, które ogarniają nas po większej kłótni. Konsternacja to podstawa. Co jeśli…? Dlaczego…? Jak to…? Czyżby…? Te i wiele pytań nasuwają się nie tylko bohaterom ale również i nam, czytelnikom. To sprawia, że wzrasta znaczenie i wartość tej powieści. Nie dziwie się, że stała się hitem!

Kończąc wspomnę jeszcze o tytule. On wraz z samą okładką książki mają pewne podłoże symboliczne, które ma doprowadzić nas do pewnych przemyśleń natury… egzystencjalno – ekonomicznej. Prowokacja? Możliwe. Ale czy na pewno? Myślę, że akurat ten aspekt sami musicie rozwiązać.

Podsumowując, jest to książka, po którą naprawdę warto sięgnąć. Jest to raczej jeden z tych klasyków, gdzie trzeba wchłonąć pisany język, aby móc cieszyć się lektura, ale… właśnie mamy tutaj ale… jest to zadanie do wykonania, po którym będziemy czerpać wiele przyjemności z samego czytania i rozwiązywania zagadki: a co jeśli…?