„Pies Baskerville’ów” -Sir Arthur Conan Doyle

Zaskakujące jest to, jak zaledwie jedna książka może zmienić postrzeganie rzeczywistości. Czy my naprawdę potrafimy patrzeć w taki sposób? Czy jesteśmy wstanie wnioskować na podstawie tak niewielkich dowodów? Czasami myślę, czy Ci co tworzą charaktery bohaterów wzorują się na kimś, a może po prostu tworzeni są przez wyobraźnie? Pytanie brzmi: jak to było z Sherlockiem Holmesem.?

Tytuł oryginału: The hound of Baskerville
Tłumaczenie: Nieznane
Wydawnictwo: MG
Rok wydania: 2017
Ilość stron: 178 

Za siedmioma górami i siedmioma lasami żył sobie pewien mężczyzna w pięknym lecz zaniedbanym zamku. Legenda głosi, że pies Baskerville’ów zabija jego następców. Zwłaszcza mężczyzn. Znikają ciemną nocą na moczarach, a rankiem mieszkańcy odnajdują ciało. Dla wielu była to bajka, ale nie dla Sir Charlesa. Ten nie posłuchał i odszedł z tego świata. Najlepszy detektyw w kraju postanawia odkryć tajemnicę jego śmierci.

Dla osoby, która po raz pierwszy styka się z twórczością Sir Arthura na pewno zaskoczy fabuła książki. Najpopularniejszy detektyw nawet nie ruszy się z Londynu by pracować nad sprawą. Wysyła swojego wiernego druha: Pana Watsona. To on zajmuje się całym dochodzeniem, a swojemu przyjacielowi wysyła listy. Dość dziwne, w końcu wszyscy wiemy, że autor raczej zajmował się głównym detektywem. I tutaj pierwsza niespodzianka. Doprawdy, nieźle to sobie wymyślił!

Dzięki takiemu zabiegowi lepiej poznałam Watsona i od razu go polubiłam. Okazało się, że jest naprawdę mądrym, ciekawym, błyskotliwym i wychowanym mężczyzną. Wie czym jest przyjaźń i praca. Jak się zachować w konkretnej sytuacji, zwłaszcza jak próbują go zbyć! Skoro wszyscy lubią faceta z fajką, to czemu by tak nie polubić jego kompana? Udało się to wyśmienicie, a końcówka powieści dodała pikanterii!

Sposób zdobywania wiadomości to jedno, ale sposób ich rozszyfrowania, to kompletnie inna bajka. Dedukcja to podstawa wszystkiego. W ten sposób za dawnych czasów radzono sobie z problemami. Myślenie, łączenie faktów ze sobą, spostrzegawczość. Dzisiaj wszystko za nas zrobi technologia. W XIX wieku to detektyw musiał mieć złożony komputer w swojej głowie. Podziwiam i żałuje, że takich ludzi jest coraz mniej. Jednakże nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Dlaczego? Ponieważ ta dwójka połączona z ich sprytem i rozumowaniem daje idealną mieszankę na kolejne książki, gdzie są głównymi bohaterami.

Jak już wspomniałam autor wykorzystał legendę o psie, aby dodać nieco tajemniczości. Każdy z nas wie, iż na pewno zbrodnie popełnił człowiek, ale w tamtych czasach zabobony żyły bardziej niż teraz. Chociaż, czy nie jedno z nas słyszało różnego rodzaju opowieści od babci ze wsi, czy w Internecie o niesamowitych potworach żyjących wśród nas? Dokładnie! Wystraszylibyśmy się na pewno. Oczywiście miejsce akcji dodaje gęsiej skórki. Moczary, gdzie giną codziennie jakieś zwierzęta nie napawa optymizmem, prawda? Mgła, brak oświetlenia, stare mury, wycie w nocy. Kto by się nie przestraszył? Idąc ciemną uliczką w nocy również odczuwamy lęk. Na wsi chyba dostałabym zawału! Tak więc klimat jest niezaprzeczalny tak samo jak zbrodnia. Czujecie smród podstępu?

To wydanie całkowicie podbiło moje serce. Jest proste, skromne, a zarazem pozwala sprawdzić samego siebie. Z zewnątrz jak i wewnątrz postarano się by czuć ducha Holmesa. Osobiście bardzo spodobało mi się wydanie jednej powieści w jednej książce. Te starsze wydanie gdzie jest ich wiele, a książka ma ogromne rozmiary, również należy do moich ulubionych. Lecz ta wersja na zawsze będzie się mieścić w podręcznej torbie na wakacje! Poza tym oprawa nie jest zwykła. Broszura w nieco twardszej oprawie sprawia, że jeszcze na długi czas pozostanie nie zniszczona.

Podsumowując: Chociaż jest to bardzo stara powieść nadal nosi miano aktualnej. Trudno byłoby skłamać, że nie jest ona pierwowzorem dzisiejszych kryminałów. Chociaż, kiedyś starczyła dobrze skonstruowana zagadka, tajemnicze zaginięcie i dziwne okoliczności zamieszkania. Dzisiaj bez zawiłości, licznych bohaterów, zagadek, skoków akcji, podczas czytania, nudzimy się już na samym początku. Czy to nie znak, że nadszedł czas by powrócić do korzeni? By zobaczyć jak to się zaczęło i czerpać radość z prostoty ale i inteligencji autora, który potrafił z niczego zrobić coś niezwykłego? Pies Baskerville’ów to dla mnie obowiązkowa lektura dla każdego książkoholika. Zwłaszcza tych lubiących zagadki!

 Za tajemniczą zagadkę dziękuję: