„Sekretne spotkanie” - Jean Ure

Kiedy byłam dzieckiem nie sądziłam, że kiedykolwiek spotkam autorów ulubionych książek. Do dziś nie miałam takiej okazji. Jednak niektórzy sami biorą los w swoje ręce. Zawsze mnie to ciekawiło dlaczego ludzie to robią. Jak się okazuje tak prostą rzecz jak spotkanie z ukochana autorką może stać się lekcją na całe życie. 

Tytuł oryginału: Secret Meeting

Tłumaczenie: Małgorzata Żbikowska

Wydawnictwo: Jaguar

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 191

Dla kogo: Dzieci od 8 r.ż.

(ale jak dla mnie to każdy powinien przeczytać bez względu na wiek)

Kiedy tak bardzo wielbi się autorkę ulubionych książek, że wie się o niej dosłownie wszystko, jedyne co pozostaje to spotkanie z tą osobą. Megan marzy o tym od bardzo dawna. Przeczytała wszystkie książki. Zna je na pamięć i mogłabym recytować przez sen. Kiedy zbliżają się jej urodziny, Annie jej najlepsza przyjaciółka oficjalnie ogłasza, że spotkają się z z Harriet. Czy kobieta okaże się równie interesująca i prawdziwa, jak ta z wyobraźni Megan?

Nic nie byłoby w tym wszystkim dziwnego, gdyby nie fakt, że to, co spotkało przyjaciółki było powszechne na początku XXI wieku. Książka napisana w 2004 pokazała jak bardzo społeczeństwo bało się Internetu oraz tego, co złego może się stać, gdy zaufamy nieodpowiednim osobom. Niestety ale dzisiaj nastolatkowie są nieco lepiej zorientowani czego wolno, a czego nie. Nie spotykanie się z nieznajomymi należy tej listy. Jednakże dobrze wiemy, ilu z nich łamie ten zakaz. Pamiętam jak ostrzegano nas przed obcymi. Mogli nas zwabić w bardzo prosty sposób, a dziecięca naiwność i ciekawość doprowadzały do wielu przestępstw. Teraz również się to dzieje, ale nie jest tak nagłaśniane. A jednak, nawet dorośli nabierają się ufając komuś, kto chce tylko wyrządzić nam krzywdę.

Jak już się domyślacie, spotkanie Megan i Annie z Harriet, ich ulubioną autorką, wcale nie przebiegło tak jak powinno. Wiele wskazywało na to, że coś jest nie tak z kobietą, ale żadna nie zareagowała. Annie pozwoliła wodzić się za nos nieświadoma zagrożenia. Dopiero zimny umysł Megan pozwolił odkryć prawdę. Tylko, czy tak samo dzieje się w rzeczywistości? Czy dzieci wyczuwają podstęp szybciej, gdy są karmione ciasteczkami i kłamstwami? Dokładnie. Tu tkwi problem.

Autorka starała się szablonowo zaprezentować dwa typy podejścia do Internetu. Mama Megan uważała, że sam komputer nie jest jej wielce przydatny (poza szkołą). O Internecie mogła pomarzyć. Doskonale wiedziała ile zła się w nim kryje. Zwłaszcza na czatach, gdzie każdy może być kimkolwiek. Dlatego pozwala córce korzystać z technologii tylko i wyłącznie u swojej przyjaciółki, gdy jej rodzice lub siostra mają oko na to, co robią dziewczynki. 

Moglibyście pomyśleć, że to jakaś paranoja. Ale nie. Kiedyś tak właśnie było. Każdy odpowiedzialny rodzic kontrolował co, kiedy i dlaczego dziecko oglądało w Internecie, nie mówiąc już o grach. Czas też był ograniczony. Znałam osoby, które mogły grać godzinę w tygodniu! Tylko i wyłącznie w sobotę lub niedzielę, gdy odrobiono zadania domowe, nauczono się na lekcje i wykonano prace dodatkowe! Rodzice tacy jak Annie, pozwalali dzieciom naprawdę na wiele. Mogli grać i surfować kiedy chcieli i ile chcieli. Mieli w nich pełne zaufanie. Znali zasady, co wolno, a czego nie. Brzmi znajomo?

Nawet ośmioletnie dziecko, które przeczyta tę książkę zrozumie jej przekaz. Uważaj z kim rozmawiasz, z kim się umawiasz, co piszesz. Pytaj rodziców o radę. Nie kłam, nie oszukuj, zawsze mów dokąd idziesz. Miej przy sobie komórkę. Zaufaj rodzicom, nie obcym osobom! Dorośli również zrozumieją jedną ważną rzecz: obojętność jest równie niebezpieczna jak nadmierna ostrożność. Nie można ignorować tego, co robią dzieci, ani pilnować ich na każdym kroku. Nauka odpowiedzialności to nie wyrzucenie z gniazda, ale wspólna nauka latania. 

Podsumowując: To kolejna powieść autorki, która jest ponadczasowa. Niebezpieczeństwo czyha wszędzie. Nowe technologie nigdy nie będą bezpieczne. Możemy tylko dbać o to, aby dzieci nauczyły się z nich korzystać mądrze. Warto wiedzieć, z kim nasze pociechy rozmawiają i mieć kontrole nad tym, co planują. Niebezpieczne znajomości mogą doprowadzić do tragedii. Bądźmy mądrymi rodzicami i nie pozwólmy na zło. Czasami wystarczy tylko porozmawiać, wyjaśnić i wprowadzić pewne zasady. Takie proste, a może uratować życie. Niech „Sekretne spotkania” staną się wspólnym rodzinnym wydarzeniem pełnym śmiechu.

Za przypomnienie jakim narzędziem może się stać internet dziękuje: