„List z przeszłości” - Mairi Wilson

Uwielbiam listy. Te odczytywane po latach są nasiąknięte aromatem przeszłości, wspomnień i emocji. Niestety często szybko się niszczą i trzeba bardzo uważać, aby nie został po nich popiół. W dzisiejszych czasach wysyłanie listów, nie mówiąc o pocztówkach, to jak prehistoria. Niewielu praktykuje ten piękny sposób przekazywania myśli. Dlatego każda nowa wiadomość otrzymana w tradycyjny sposób jest jak na wagę złota.

Tytuł oryginału: Ursula’s secret

Tłumaczenie: Monika Skowron

Wydawnictwo: Kobiece

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 526

Kiedy Lexy dowiaduje się o śmierci dwóch najbliższych jej osób, nie ma pojęcia jak bardzo zmieni się jej życie. Odnajduje nie tylko listy ale całą teczkę pełną informacji o Ursuli. Adwokaci, dziwne zachowanie ludzi, irytujący były nie są wstanie jej powstrzymać przed wyjazdem do Afryki. Jak się okazuje w Malawi odkrywa jeszcze więcej pytań niż odpowiedzi. Kim jest? Gdzie jest jej prawdziwa rodzina? Czy dowie się dlaczego matka i Ursula straciły ze sobą kontakt? 

Sama fabuła oraz akcja potrafią wciągnąć. Chciałam wiedzieć dlaczego Lexy spotkała taka tragedia. Dwa pogrzeby w tak krótkim czasie to aż o jeden za dużo. Cierpienie, rozpacz, niewiedza. To wszystko mogło na nią wpłynąć. Poza tym każdy chciałby znać odpowiedź: kto jest moją rodziną? Wyjazd do Malawi wydaje się być całkiem dobrym wyjściem, chociaż trudno mi uwierzyć, że można się tam dostać od tak. Dwa odmienne klimaty, niespodzianki, osoby, które cię znają, chociaż Ty nie masz o nich pojęcia. Jak dla mnie idealne tło, by stworzyć coś naprawdę dobrego!

Na początku czytało mi się bardzo dobrze, ale z każdą kolejną stroną Lexy stawała się koszmarem. Sądziłam, że w wyniku żałoby nieco postradała zmysły i nie umie wrócić do rzeczywistości. Jednak po kolejnych jej rozterkach wiedziałam, iż jest nieogarnięta życiowo. Ma do wszystkich pretensje, paranoje, ciągle pije i zastanawia się co zrobić, chociaż dwie strony temu już zadecydowała! Bardzo chce odkryć tajemnicę Ursuli oraz swojej rodziny, ale nie potrafi zwlec swoich czterech liter, by zrobić cokolwiek. Jak już zdecyduje, to i tak nadal nie robi tego, co powinna. Wszyscy oskarżają ją o ucieczkę, z czym zgadzam się w pełni. Zostawia nierozwiązane sprawy w sowim kraju, wyjeżdża na inny kontynent, a potem ma pretensje, że w obu miejscach jest burdel. Niesamowicie jest podekscytowana możliwością przeczytania teczki, ale jest taaaaaka zmęczona i taaaaaka niewyspana i ma taaaakiego kaca, że zostawia to na kolejne dni. Serio?! Ma chyba ukrytą chorobę dwubiegunową.

Kolejną rzeczą, która bardzo mnie irytowała było tłumaczenie. Pojawienie się staropolskich słów obok zdania pełnego wyrazów współcześnie używanych było okropne. Rozumiem, jeśli chcemy opisać coś, co ma tylko i wyłącznie taką nazwę. Tylko, że tutaj można było je zastąpić. To nie te klimaty, nie ten czas akcji, nie te dzieje historyczne. Poza tym, niektóre zdania są tak długie oraz bez ładu i składu, że niestety ale nie dało się czytać. Wiem, wiem. Mogę nie być lepsza! Ale to książka! Podam przykład: Jenny ciężko stęknęła, kiedy powietrze pod dodatkowym naciskiem uszło jej z płuc, ale zdążyła jeszcze wyciągnąć dłoń, którą Danny na chwilę wypuścił z bloku, i podrapała go po twarzy do krwi, a Danny znów ryknął z taką wściekłością, że Lexy wiedziała, iż potrafi się na nią zdobyć. SERIO?! Dla mnie to brzmi jak przetłumaczenie słowa po słowie nie zwracając uwagi na polszczyznę. Zawsze nauczycielka od języka polskiego mówiła: nie pisz długich zdań. Zrób z nich trzy krótkie. Natomiast nauczycielka od angielskiego: tłumaczenie nie polega na przetłumaczeniu zdania słowo w słowo lecz oddania sensu oryginału. Mogłabym przymknąć na to oko pod jednym warunkiem: gdyby oryginał był tak samo źle napisany. Niestety nie udało mi się znaleźć angielskiej wersji więc nie mam porównania. Podobnie jest z retrospekcją. Pojęcia nie mam kiedy się zaczyna i kończy. Kompletnie nie potrafiłam się w tym połapać. 

Podsumowując: Osobiście bardzo lubię wysyłać listy i pocztówki. Zbieracie? :)

Za idealny przykład dziękuję: