„Wróżka z gwiezdnego pyłu” - Lena Wolska

Zainteresowanie literaturą dziecięcą powstało na wskutek wielu wydarzeń, które nie miały ze sobą nic wspólnego. Jednakże świadomość tego jak wiele dzieje się w małym umyśle niezmąconym siłami wszechogarniającego zła, zwyciężyła nad wszelkimi innymi możliwościami mych postanowień. W końcu dziecko ma w sobie moc, która może przesuwać góry, malować na nowo oraz rozświetlać, to co utracone. W takim razie, czy bycie wróżką jest możliwe? 

Tytuł: Wróżka z gwiezdnego pyłu 

Autor: Lena Wolska 

Wydawnictwo: NovaeRes 

Rok wydania: 2018 

Liczba stron: 132 

Postanowiłam, że Ty drogi czytelniku, rozpoczniesz swoją przygodę z tą powieścią od pewnej informacji. Otóż główną bohaterką jest ośmioletnia dziewczynka o imieniu Hania. Zerkając w otchłań internetu, dowiedziałam się ciekawej rzeczy. Otóż imieniu Hanna przypisuje się takie cechy jak szlachetność, dobroć, łaska, łagodność oraz chęć pomocy innym. Zaskakujące jak wiele z tych cech pasuje idealnie do małej istoty pragnącej zostać wróżką. Jednak to, co dzieje się potem, sprawia ogromny zamęt w głowie. 

Powieść podzielona jest na wstęp, rozwinięcie ( z rozdziałami od A do Z) oraz zakończenie. Jest to bardzo dobre zestawienie, ze względu na to jak bardzo dzieciom przydają się schematy. Schematy, które pomagają zrozumieć niezrozumiane. Czytając pierwsze strony miałam przeczucie, że trafiłam na złotą książkę pełną sentencji, jakie warto znać. Kiedy zatopiłam się w krajobrazach polskiej ziemi oraz mowie lasu i zwierząt, zrozumiałam coś więcej. To nie tylko książeczka dla dzieci, ale wręcz biały kruk, który przyleciał do mnie na skrzydłach gwiezdnego pyłu. 

Zapewne zapytacie: czym jest gwiezdny pył? Czy pochodzi z nieba? Czy jest częścią jakiejś planety? Dlaczego to wróżka została z niego stworzona? Na te pytania na pewno odnajdziecie odpowiedź. Ba! Nawet wilk, zając, czy wodna nimfa będą kimś, kogo poznacie i posłuchacie w milczeniu z ogromną przyjemnością. Obcowanie z nimi okazało się dla mnie niezwykle pouczające. Chociażby słowa jakie płyną z ich ust (albo pyszczków) zostały w mojej pamięci, aby stworzyć coś, co istniało od zawsze. 

Jaki jest urok tej książeczki? Gdybym opowiedziała w skrócie o czym jest, nie byłoby potrzeby czytania tej krótkiej powieści. Natomiast mogę zdecydowanie wspomnieć o paru innych rzeczach. Pozwólcie, że zapytam Was, teoretycznie (bo praktyka jaka jest nie wiem) świadomych dorosłych: 

Czy wiesz, czym jest miłość? 

Czy zdajesz sobie sprawę, co może dać gniew i zazdrość? 

Czemu smutek traktowany jest jako coś złego? 

Co ma w sobie miłość? 

Skąd pochodzi dobroć? 

Co tworzy serce? 

Co cel, harmonia i intuicja mają ze sobą wspólnego? 

„A na swojej drodze uratowała wiele istot.” 

Podsumowując: To zaledwie garstka pytań, które zostały zadane Hani podczas jej podróży. Podróży, która otworzyła jej serce, okiełznała niemoc, dodała wiary i nauczyła więcej niżby się zdawało. Czy Wy, dorośli, jesteście gotowi aby poznać Wilka Alberta? Opiekuna potrafiącego czerpać radość z milczenia? Lisa Piotrka, mającego za zadanie ukazać drogę ku lepszemu? Nimfę wodną potrafiącą ochronić wszystko, co jest zagrożone? Czy Wy, drodzy czytelnicy, macie odwagę podzielić się ze swoim dzieckiem sztuką dobrego życia? 

Za opowieść o mądrości, pięknie, dobru i możliwości odszukania siebie, dziękuję: