„Zwiadowcy – Ruiny Gorlanu” - John Flanagan

Kiedyś sięgnęłam po tę powieść, bo stała luzem pomiędzy książkami fantasy. Bibliotekarka niewiele potrafiła mi o niej powiedzieć. Ot, z darów ktoś przyniósł. I tak się zastanawiam, co to był za człowiek, że mógł tak dobrą powieść oddać i nie czuć bolesnego ukłucia straty. Nie wiem jak ten ktoś, ale ja nie mogłabym się pozbyć mojego egzemplarza, nawet gdyby zapłacono mi za niego dziesięciokrotnie więcej. Takiej książki, każdy miłośnik przygody w świecie przypominającym średniowiecze, nie może nie chcieć!

Tytuł oryginału: Rangers Apprentice. The Ruins of Gorlan

Tłumaczenie: Stanisław Kroszczyński

Wydawnictwo: Jaguar.

Rok wydania: 2011

Liczba stron: 319.

Recenzja drugiego tomu

Piętnaście lat temu Morgarath, były baron Gorlanu w królestwie Araluen, stał się władcą Gór Deszczu i Nocy. Próba dokonania buntu zaprowadziła go na pustkowie, które stało się jego więzieniem – miejscem, gdzie pradawne istoty nadal żyją. Tymczasem piętnastoletni Will i jego przyjaciele z sierocińca: Alyss, Horace, George i Jenny w niecierpliwieniu oczekują na Dzień Wyboru. Jest to czas, kiedy każdy wychowanek sierocińca, będący pod opieką barona, ma szansę wybrać swoją drogę życia. Mistrzowie różnych sztuk pojawiają się, aby zadecydować, czy dany osobnik nadaje się na tego, kogo wyśnił w swych młodzieńczych marzeniach.

Will, to chłopak bystry, wierny oraz uczciwy, a przy tym bardzo szybki, zwinny i nawet silny. Oczywiście biorąc pod uwagę swój niski, ale jakże znienawidzony, wzrost. Jego ulubioną zabawą jest wspinanie się na drzewa, czasem nawet na wieże zamku. Za to marzenie ma przecudne. Chce zostać czeladnikiem Szkoły Rycerskiej. Jednakże w Dniu Wyboru zostaje poddany próbie, której konsekwencje zaprowadzają go następnego dnia do chatki zwiadowcy imieniem Halt. Ten niestety stanowczo nie lubi wścibskich chłopców. Jednak słowo się rzekło, dlatego Will od teraz jest jego uczniem. 

Ruiny Gorlanu to część pierwsza cyklu Zwiadowców. Jest to cudowna opowieść o rodzącej się młodzieńczej przyjaźni pomiędzy Willem i Horace'em. Przyjaźni, o którą trudno szukać w dzisiejszych czasach. Bez myśli o grach komputerowych, rozładowanej baterii ipoda, czy dziewczynach, które irytują mrugając tysiąckroć do ciebie. Tu liczy się lojalność, szczere intencje oraz wspólne przygody, gdzie dobro wygrywa nad złem.

Powieść pisana jest tak dobrze, że czyta się ją naprawdę szybko. Opisy są krótkie, lecz wystarczające. Dialogi sensowne, z nutką humoru. Ponadto książka zawiera to, co lubię najbardziej, czyli odczucia głównych bohaterów: Willa, Horace'go oraz Halta. Ich historia kończy się również ekscytująco jak się zaczyna. Bardzo pomysłowe było również stworzenie pradawnych istot takich jak wargalowie, czy kalkarowie, którzy stali się siłą bojową Morgaratha. Ponadto Zwiadowcy to twór podobny do szpiegów, który naprawdę przypadł mi do gustu. To osobnicy, o których opowiadają legendy. Ludzie niebezpieczni, tajemniczy, celnie strzelający z łuku, a co najważniejsze: niewidoczni w swych płaszczach.

Jak na pierwszy tom całkiem pokaźnej serii jest to wyśmienity start dla autora! Dotarłam zaledwie do połowy, a już wiedziałam, że sięgnę po kolejne tomy. To aż ślinka cieknie aby je dorwać. Nie sądziłam, że tak szybko polubię głównych bohaterów, nawet nieco głupkowatego czeladnika. Will jest naprawdę doskonałym bohaterem, a Halt doprowadza do białej gorączki swoim zachowaniem. Toć to mistrz więc się nie dziwiłam, lecz kto lubi takich małomównych, drażliwych i w kółko zwracających uwagę mężczyzn? Gorzej niż z babą? Ha! To mi przemknęło przez myśl, ale...ano ale, bo ten Zwiadowca jest najlepszym i najcudowniejszym mistrzem pod słońcem. Aż sama bym chciała takiego mieć! Nogi w ruch i śmigać do księgarni po tomisko!

Kilka cytatów:

Uciekająco:

„Wielki figowiec, rosnący w pobliżu głównej wieży zamku, często zapewniał mu schronienie (…) W przeszłości nieraz uciekał tu przed Horace'em. Oisłek nie potrafił wspinać się równie szybko jak Will i nie miał odwagi zajść równie wysoko. Will wyszukał wygodne rozwidlenie i umościł się w nim jak w kołysce.”

Rozkazująco:

„- No, już! Stańcie w szeregu, żwawiej! - Martin najwyraźniej rozkoszował się faktem, że przez krótką chwilę i jemu dane było kimś komenderować. Szurając nogami, zastraszeni podopieczni stanęli obok siebie. Przyjrzał się im i wykrzywił usta z dezaprobatą. - Według wzrostu, od najwyższego, z tej strony! - wskazał palcem miejsce, gdzie życzył sobie widzieć początek szeregu. (…) - No, dzieciaki! Jak wy wyglądacie? Stanąć mi tu zaraz prosto!”

Stresująco:

„George wyszedł przed towarzyszy. Jego usta otwarły się i zamknęły kilka razy, jednak nie wydał z siebie żadnego dźwięku. Reszta podopiecznych spoglądała na niego ze zdumieniem. Od zawsze był ich oficjalnym przedstawicielem we wszelkiego rodzaju sprawach, które wymagały zabrania głosu, a teraz niespodziewanie ogarnęła go trema. W końcu zdołał coś wykrztusić, ale tak cicho, że nikt z obecnych nie dosłyszał jego słów.”

Usilnie:

„”- Chciałbym pójść do Szkoły Rycerskiej, wasza wysokość. (…)

- Do Szkoły Rycerskiej? Nie sądzisz, że jesteś trochę...zbyt drobnej budowy? - spytał uprzejmie baron. Will przygryzł wargi. Niemal już przekonał samego siebie, że jeśli będzie bardzo, bardzo pragnął, jeśli będzie mocno w siebie wierzył – zostanie przyjęty, pomimo swych oczywistych braków.

- Nie zacząłem jeszcze na dobre rosnąć, panie – rzekł w desperacji. - Wszyscy tak mówią.”

Oskarżycielsko:

„- Powiedz mi, młodzieńcze – spytał, stojąc przed nieszczęsnym chłopakiem – co byś zrobił na moim miejscu? Co zrobiłbyś z chłopakiem, który zakradł się do twojego gabinetu pośród nocy i próbował przywłaszczyć sobie ważny dokument?”

Cytaty pochodzą z: J. Flanagan, Zwiadowcy, Ruiny Gorlanu, Wydawnictwo Jaguar, 2011 r.

Podsumowując: Na drugiej stronie jest notka informacyjna sugerująca, iż jest to książka dla czytelników powyżej jedenastego roku życia. Cóż, ciesze się, że nie dali ogranicznika, bo wyszłabym na totalną staruszkę. Według mnie jest to książka, do której będę wracać przez wiele kolejnych lat. Bo z niektórych książek się nie wyrasta. Bo Zwiadowcy to seria łącząca pokolenia!