„Geniusz” - Graham Masterton

Wydaje się ,że już wiele futurystycznych przyszłości czytaliśmy, ale ta jest inna. Ta jest teraźniejszością, która w dziwnym splocie wydarzeń mogłaby się zdarzyć. Nie wierzycie? Ach...to czytajcie!

źródło

Tytuł oryginału: Genius

Tłumaczenie: Piotr Kuś

Wydawnictwo: Replika

Rok wydania: 2012

Ilość stron: 427

Micky to prosty chłopak, który całe dnie spędza przy zmywaku. Niby niczym nie wyróżniający się facet, a jednak. Jest w nim to coś, co sprawia, że kiedy widzi staruszka pchanego do samochodu, staje po jego stornie. Ratuje go i zabiera daleko od porywaczy. Zaskakujące? Owszem. Intrygujące? Również. Bo w zamian za pomoc Micky otrzymuje coś, czego próżno szukać w nawet ekskluzywnym sklepie. Inteligencje i wiedzę wartą wielu Noblów. Niemożliwe? Czyżby?

Wszystko rozpoczyna się od zwykłej ludzkiej reakcji człowieka. Niby nic, a jednak wiele. Zaoferowana pomoc zostaje wynagrodzona po stokroć. Dzięki wynalazkowi jednej osoby możecie stać się najinteligentniejszymi istotami na świecie. Czytać szybciej niż ktokolwiek, znać masę informacji, o których w życiu nie słyszeliście. Czyż to nie jest warte każdej ceny? Tylko co zrobić kiedy jeden poszukuje wiedzy, a drugi umiejętności i każdy chce martwego inteligenta?

Profesor Lugner to geniusz zamieszkały na Florydzie, który swoim umysłem zawstydziłby Einsteina. Jest urokliwym staruszkiem będącym w pełni sił i potrafiącym więcej niż dziesięciu noblistów naraz. Mamy również Costance kobietę w sile wieku poszukującej przygody, a najlepiej takiej po której poczułaby, że żyje. Paradoksalnie proste i trudne zarazem. Miesza się w coś, co powinna omijać szerokim łukiem, a robi to wszystko świadoma niebezpieczeństwa. Najgorzej wychodzi na tym Roxanne. Ach biedna dziewczyna! Bardzo ciekawą postacią jest John – detektyw, z którym mamy do czynienia od samego początku. Wie gdzie węszyć i kiedy węszyć. Ma szósty zmysł, co pozwala mu dokonywać niemożliwego - po prostu najlepszy w swoim fachu!

Akcja toczy się powoli by nagle nabrać błyskawicznego tempa. Potok wielu informacji pozwala nam lepiej zrozumieć postępowanie bohaterów – tych dobrych jak i tych złych. Kreacja postaci jest bardzo dobra. Wyobraźcie sobie, że do końca nie wiadomo kto tak naprawdę jest tym czarnym charakterem. No bo skąd, skoro jeden goni drugiego, a trzeci ucieka gdzie pieprz rośnie?

źródło

Podsumowując: Powieść bardzo dobrze napisana. Można spokojnie wczuć się w klimat, zrozumieć postępowanie bohaterów, polubić i jednocześnie znienawidzić przy okazji zastanawiając się nad nimi. Jeśli ktoś lubi książkę zrobioną na tip top to wie czego szukać.