„Zdradzona” - P.C. Cast, Kristin Cast

To drugi tom serii Domu Nocy, który również przypadł mi do gustu. Były pewne potknięcia, ale jako dobry odmóżdżacz wchodzi w swoją rolę doskonale! Czy mamy tak samą dawkę odstresowywacza? O tak! Czy mamy tych samych bohaterów. Tak! Czy dzieje się coś ciekawego a nie nudna rzeczywistość nastolatki-pół wampirki? TAK! To do dzieła!

źródło

Tytuł oryginału: Betrayed

Tłumaczenie: Renata Kopczewska

Wydawnictwo: Książnica

Rok wydania: 2010

Ilość stron: 348

Zoey jest już miesiąc w Domu Nocy przygotowując się do wielkiej roli do jakiej ją przydzielono. Wraz z przyjaciółmi próbują opracować prosty i słuszny system, aby działać wedle określonych cnót. Jednak życie Zoey nie może być takie proste, dlatego zaczynają się pewne problemy. Choruje bliska jej osoba, inna ma umrzeć, a jeszcze trzecia staje się kimś kim nie jest naprawdę. Jednym słowem wielki misz masz. Czyli kolejny tom, kolejne kłopoty i bardzo, baaaardzo dobrze! Bohaterami są ci sami zwariowani i różnorodni chłopcy jak i dziewczęta. Mamy mały dodatek, bo jest kolejny nowo naznaczony i okazuje się, że gra w lidze gejowskiej, więc od razu wiemy, czym się to skończy. Od razu napiszę, że książka aprobuje związki homoseksualne, więc jeśli ktoś za nimi nie przepada lub nie znosi żartów (lekkich nic zboczonego), to niech nawet nie czyta. Przyznam, że czasami rozważania Zoey mnie bardzo ale o bardzo irytowały. Ile ona może tego wałkować? Naprawdę jest taka niezdecydowana. A potem dochodzę do tego, że przecież jest nastolatką. Ale skoro jest tylko dzieckiem, to czemu myśli (strasznie dużo jak na mój gust) o podpieszczaniu i seksie?! Ja chyba jestem jakaś nienormalna, ale jak można nie móc zdecydować się czy chce się człowieka, pół wampira, czy wampira? To takie proste…. Eh chyba tylko dla mnie.

Sama akcja dzieje się naprawdę szybko. Mknie jak samochód na autosradzie. Nie da się zanudzić. To jest ogromny plus, bo dzięki temu odmóżdżacz działa jeszcze lepiej. Szybko, sprawnie i wesoło. Jednak jest coś irytującego, o czym muszę wspomnieć. Jak do jasnej anielki, osoby znające się meisiąc, mogą zostać nazwane przyjaciółmi, albo najlepszą przyjaciółką ever? Przecież praktyczni się nie znają. Ale to chyba takie amerykańskie podejście do społeczeństwa. Czy coś jeszcze było denerwujące? Raczej nie. Słownictwo, jak to nastolatki, nawet nie wulgarne, po prostu proste i nieskomplikowane. 

Gdyby parę lat temu, kiedy to te tomisko wchodziło na rynek, powiedział mi, że będę się nim zaczytywać do dziś uznałabym za szaleńca. Wampiry przez ponad pięć lat?! I to jeszcze z jakimiś tatuażami, półksiężycami z religią i w ogóle obrzędami? A figa z makiem, bo czytam ponownie serię, którą rozpoczęłam całkowicie przez przypadek. Jak to się stało? Ano mam urodziny w maju i moja kochana mama postanowiła zrobić mi niespodziankę. Kupić książkę, o której nic, a nic nie słyszałam. Ale ona wiedziała, że mam sagę Zmierzch i nawet byłam na konkursie (oo matko co mnie wtedy podkusiło? Chyba wspólna zabawa z przyjaciółką!) i uznała, iż nowa książka o wampirach to świetny pomysł, skoro Bella i Edward mi się spodobali. Tak spodobali, ale TYLKO W KSIĄŻCE. Bo wizja filmowa to…. Ukazuje jak można piękną nastoletnio-wieczną miłość zepsuć. Wracając. Otrzymałam tom pierwszy (recenzja tutaj KLIK) i podreptałam do mamy mówiąc, a gdzie tom drugi? I tak się zaczęło. I chociaż nadal brakuje mi dwóch tomów (chlip chce całą serię! Nie znoszę nie kończyć!) to w tym wieku czytam ją nadal i… uważam za świetną powieść na odstresowanie się i nie myślenie o niczym, a także ciekawy i zabawny powrót do lat młodzieńczych.

źródło

Podsumowując: Czy polecam? Otóż tak. Polecam tym, którzy są zainteresowani i zafascynowani wampirami i oczekują czegoś nieco innego, ale również odświeżającego jak wizja świecących wampirów w Zmierzchu. Tu są nieco mroczniejsi i inni. Ale równie dobrzy. Polecam też starszym czytelnikom, którzy szukają odmóżdżacza. To pozycja idealna do tego!