„Król cierni” - Mark Lawrence

Grube książki nie są mi obce, ale gdy jest się całe dnie poza domem, ni można ich tak szybko czytać jakby się chciało. Ale udało się. Majówka i parę dni dalej pozwoliły mi na dokonanie tego cudu. Ale… niedługo lato więc będzie ich! Więcej.

Kiedy byłam po lekturze „Księcia cierni” zrozumiałam, że to fantasy, które na długo pozostanie w mojej głowie. Jest mroczne, magiczne, inne niż dotychczas, a na dodatek posiada to co lubię: specyficzny język i świat. Tylko, iż niektóre rzeczy z tego świata, były dla mnie niezrozumiałe, inne znane (z innych źródeł). Koniec końców otrzymałam piekielną dawkę… czego? Czytajcie dalej!

Tytuł oryginału: King of Thorns

Tłumaczenie: Anna i Jarosław Fejdych

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Rok wydania: 2015

Ilość stron: 621

Jorg, to książę, która sam z siebie tytułuje się królem. W końcu może, bo nikt mu nie zabroni. Próbuje zdobyć pozycje w swoim świecie. Pozycje twardego ale prawidłowego króla. Może się wydawać, że to nic nowego, skoro żyje on trochę jak w Średniowieczu. Takie zagrywki są przecież czymś normalnym, a nawet pożądanym. Tylko dlaczego jego życie jest w ciągłym zagrożeniu? Dlaczego wszyscy chcieliby się go pozbyć? A jeśli już się nie uda, to przeciągnąć na swoja stronę jako ktoś gorszy? Jest wiele pytań, ale tylko jedna odpowiedź.

Król Jorg nie podda się nikomu.

To dość interesujące założenie, ale nie jest nam obce, ponieważ Jorg oznajmił całemu światu o swoich zamiarach w bardzo młodym wieku. To postać kontrowersyjna. Nie jest lubiany. Postać negatywna jako główny bohater raczej nie napawa optymizmem. Śmierć, zemsta, nienawiść. To raczej nie nadaje chęci do dalszego czytania. Ale czy na pewno? Osobiście miałam mieszane uczucia do Jorga, dopóki nie dowiedziałam się, że jakaś wewnętrzna przemiana następuje przez cały kolejny drugi tom. Powoli, sensownie, z argumentami, płynie, by… zakończyć się? Chyba nie. Jeszcze nie.

Świat przedstawiony nie był taki jaki zakładałam po przeczytaniu tomu pierwszego. Wielu rzeczy nie rozumiałam, ale uznałam, że tak jest wymysł autora. Cóż, akceptuje to z nadzieją dowiedzenia się czegoś więcej w kolejnym tomie. To, co odkryłam kompletnie nie łączyło się z tym co dotychczas było w mojej głowie. Okazuje się, że mamy do czynienia z wersją apokaliptyczną Ziemi!! Wyobrażacie to sobie? Fantasy tak mroczne, tak magiczne osadzone na gruzach? Dopiero te małe szczególiki pozwoliły mi zrozumieć cały sens. Pytanie tylko brzmi: skoro kiedyś nie było takich umiejętności, to co się stało, że nagle są? Jak to się stało, że tamten świat, ten NASZ świat upadł? Tyle pytań, a odpowiedzi niewiele. Jednak jedno trzeba przyznać: autor potrafi zaskoczyć.

Dla kogo ta książka? Dla każdego miłośnika fantasy, dla którego zagadki, niejasności, mroczne wizje i sny, nie wystraszą, a co najważniejsze, nie zanudzą. Czytałam opinie inni osób i niestety potrafili bardzo nisko ocenić powieść, krytykując to, co tak naprawdę tworzy cały sens. Jedyna rzecz, która mi się nie podobała to w kółko przechodzenie z teraźniejszości do przeszłości. Czasami się gubiłam, bo tytuły rozdziałów z teraźniejszości były takie same (eeee?), a te z przeszłości: cztery lata wcześniej. Więc tak naprawdę trudno mi było to wszystko osadzić w czasie. Jednak gdzieś już za połową udało mi się zorientować, co, gdzie i kiedy. Wtedy już widziałam same plusy. Chociażby to, że jest kilku różnych bohaterów, których „różnice” poznajemy poprzez uważne czytanie. Każdy ma swój haczyk. Trzeba go tylko wyłapać. Sama historia tyczy się niby głównego wątku, ale wokół niego są kolejne. Nie za wiele, ale jednak jest, co moim zdaniem wzbogaca lekturę. Sama retrospekcja jest wielkim plusem. Lubie gdy się to wykorzystuje, bo mogę poznać o wiele więcej niżby z samego czytania, ponieważ nie zawsze nam to wystarcza. A jeśli chodzi o Jorga tak to wygląda. Jest zbyt tajemniczy by móc zrozumieć go bez podpowiedzi.

Podsumowując: Jeśli oczekujemy czegoś innego,bardzo mrocznego, ciemnego w każdym okowie stronicy, to jest czas, aby zapoznać się tą powieścią. Fantasy, które pokazuje, że nie potrzeba tam wielkiego romansu, więzi międzygalaktycznej, przyjaźni po grób, ani dobrego serca by wygrać. Zło, nienawiść, śmierć, krew, zagłada. Taki jest świat Jorga. Tylko, dlaczego Budowniczowie umarli zostawiając zgliszcza, a kolejne pokolenia żyją jak za czasów średniowiecza, posiadając niezrozumiałe technologie? Tego chyba dowiem się w tomie trzecim.

Za tę mroczną przygodę dziękuję: