„Slammed” - Colleen Hoover

Przyznaje się, że książki Hoover czytałam jakiś (dość dłuższy) czas temu. Podobały mi się pod względem oryginalności oraz sposobu wykreowania ogólnej fabuły. Young Adult zazwyczaj łączy ze sobą to, co najlepsze z Young, dodając nieco zakazanych kawałków z Adult. Kiedy dwie miłośniczki książek (w tym Hoover) zaczęły sprzeczać się pod względem, czy mam czytać tę trylogię, postanowiłam sama zadecydować. Dość szybko zrozumiałam, skąd takie kontrowersje. Ponieważ Slammed kompletnie różni się od innych powieści autorki. Ma w sobie młodzieńczą miłość oraz bolesną dorosłość. 

Tytuł oryginału: Slammed 

Tłumaczenie: Katarzyna Puścian 

Wydawnictwo: YA! 

Rok wydania: 2018 

Seria: Slammed -tom 1 

Liczba stron:  282 

Bycie nastolatkiem to jedno z najlepszych, a jednocześnie najgorszych momentów naszego życia. Jednakże zostając zmuszonym do przerwania tej części naszego istnienia, nie rozumiemy nic poza ogarniającym nas strachem. Podobnie ma Layken oraz Will, dwójka młodych ludzi, którzy musieli zrezygnować z wielu przywilejów nastolatków. Ponieważ stali się kim więcej niż rodzeństwem. Oboje zostali zmuszeni, aby zadecydować o swoim losie oraz najbliższych. Lecz gdy to miłość do drugiego człowieka zwycięża, ani Layken, ani Will nie wybierają ucieczki. Postanawiają walczyć razem. O rodzeństwo. O rodzinę. O siebie i wspólne życie. 

Zdecydowanie główni bohaterowie należą do typów: lubić, nie lubić, pokochać, znienawidzić, oj wypchajcie się! Prawdopodobnie każdy czytelnik będzie miał swoją wersję. Dostrzegłam to podczas rozmów z innymi czytelniczkami Slammed. Will to facet, który tak naprawdę musiał się nim stać. Wręcz postanowił emanować testosteronem, lecz w zakresie intelektualnym. Piękne ciało, boski uśmiech oraz dwuznaczne miny nie są jego atutem. To błyskotliwy umysł, analityczne myślenie, literacka wrażliwość oraz okazywana miłość. A także specyficzny, lecz jakże uroczy, sposób przekazywania uczuć „zakazanej” dziewczynie. Natomiast Lake to typowa nastolatka, która nie do końca zdaje sobie sprawą, w jakiej postawiono ją sytuacji. Zbyt wiele rzeczy naraz doprowadziło ją do rozłamu emocjonalnego. Tak silnego i tak niebezpiecznego, że Will cudem daje sobie z tym radę. Staram się zrozumieć Lake oraz jej kłopotliwe problemy. Tylko, że dziewczyna nie ma wyjścia i musi się wziąć w garść. Na szczęście to niespodziewana dawka uczuć doprowadza ją od szaleństwa, po ogromną siłę, by walczyć. Czyli kolejne love- story, ale...

... to typowy schemat dziewczyny z sąsiedztwa. Ona nie widzi w sobie nic nadzwyczajnego, on dostrzega całe piękno. Ona udaje niedostępną, on nie rozumie skąd te odrzucenie. Lake jest otwarcie zagubiona w życiu, Will stara się pozostać typowym, odpowiedzialnym dorosłym. Jak myślicie, co wygra? Mam wrażenie, że czytałam nieco uwspółcześnioną i nieco bardziej obyczajową wersję Spidermana (oglądaliście?). Jedna ulica, dwa domy naprzeciwko oraz romantyczna historia pełna udręki – to typowa amerykańska sielanka. 

Dość długo zastanawiałam się, co może mnie ująć w tej powieści. Odnalazłam odpowiedź, gdy zrozumiałam, czym jest Slam. Rzadko zdarza mi się abym zaklaskała nad pomysłem zaproponowanym przez autora. Cóż Hoover jak na swoją pierwszą trylogię, strzeliła czytelnikom prosto w serce. Chociaż wiem, że nie każdy lubi poezję, meeting poetyckie, czy inne podobnego rodzaju spotkanka i wyznanka, ale… zrobić z poezji, to co w niej najpiękniejsze, a jednocześnie nakreślić ją jako popularną dyscyplinę literacką, to TOTALNIE GENIALNE! Zdajecie sobie sprawę, co oznacza wyraz SLAM? Trzaskać, zatrzaskiwać i nieco brzydko: „jebnąć”. Tak też podobne rzeczy dzieją się na Slamie. Kiedy ktoś wychodzi na scenę, robi niezłą sieczkę publiczności. Bo prawdziwe uczucia, słowa płynące prosto od nas, są idealnym zamknięciem tego, co otwarte, a także są kluczem do zatrzaśniętych drzwi. 

Podsumowując: Jak mogliście zauważyć, raczej stałam się zwolenniczką tej serii, niż jej przeciwniczką. Oczywiście mam swoją listę żalów i smutków, lecz wolę skupić się na plusach. Dlatego jeśli szukacie miłego oderwania od nierzeczywistych przystojniaków, seksownych ciał i niemiłosiernie gorących fragmentów – odpuście sobie. Tym razem proponuję emocjonalną huśtawkę (zmuszonych do bycia) dorosłych, którzy za wszelką cenę chcą pozostać sobą. Bez wyrzekania własnego Ja, nowonarodznego uczucia, miłości do najbliższych oraz pragnienia bycia ważnym. To idealna lektura, dla wszystkich którzy uważają, że bycie dorosłym jest nudne, a nastoletnie życie to tylko szlabany na komputer i imprezy oraz seks. Zdziwicie się, jak bardzo się mylicie. 

Za interesujące przeżycia zatrzaskiwania, dziękuję: