Nocturna – Maya Motayane

Od razu się przyznam. Tak! Okładka zniewala! Nocturna należy do jednych z tych pozycji, które wręcz krzyczą z półki księgarni: weź mnie, weeeź! Dlatego szybko zainteresowałam się tytułem, zapoznałam się z treścią i rozpoczęłam przygodę w nowym, nieznanym mi świecie. Jednakże czy zdecydowanie właśnie tak było? Czy moje wyobrażenie na podstawie okładki oraz opisu powieliło się z prawdą? Cóż, sprawdźcie sami!

Tytuł oryginału: Nocturna 

Tłumaczenie: Joanna Krystyna Radosz 

Wydawnictwo: Jaguar 

Cykl: A forgery of magic - tom I 

Rok wydania: 2020 

Liczba stron: 461 

Niepokorność to cecha mogąca sprowadzić na nas zasłużone baty lub uchronić przed niebezpieczeństwem. Dla Finn to podstawowe rozwiązanie na wszystko. Jeśli coś jej nie pasuje, zmienia to, bez względu na wszystko. Gdy zostaje wplątana w niebezpieczną grę, w której musi odegrać główną rolę, jej pierwsza myśl to spłatać księciu psikusa. Zabierze wyłącznie to, co uzna za wartościowe i pozostawi go samego z własnymi problemami. Jednakże bogowie lubią być przewrotni i chętni do tworzenia własnych reguł gry. Jak potoczą się losy młodych mieszkańców Kastalanii? Jak zdołają uchronić nieświadomych ludzi przed bogiem zła? Jakie podejmą decyzje? Kim się staną? 

Nareszcie ktoś pokusił się odwrócić role pełnione przez głównych bohaterów. Finn daleko do nieporadnej i grzecznej dziewczynki. Nie ma nic przeciwko krwi, bólowi i chytrym uśmieszkom. Zdecydowanie jest twardą babką, którą każdy amant może pocałować w cztery litery. A jak komuś nie podoba się jej zawód, to może liczyć na błogosławieństwo utracenia wszelakich kosztowności. Finn to kobieta o wielu twarzach, a jako złodziejka nie zawaha się skraść komukolwiek twarzy.  Dosłownie! Natomiast książę to młodzieniec, który nie wyszedł jeszcze spod spódnicy matki. Alfie to mazgaj okazujący swoje emocje nawet wrogom. Za dużo myśli, za mało działa. Nie wierzy w siebie, w możliwości oraz jest przekonany o swojej destrukcyjnej przyszłości. Pełen żalu nie potrafi zdecydować o ścieżce, którą chce podążać. Czy tak depresyjny chłopak może uratować świat przed złem? 

Czymże jest zło? Jak się objawia? Czarny charakter w Nocturnie ma postać mężczyzny, o niebezpiecznym życiorysie. Raczej nie chcielibyście na niego wpaść nawet w świetle dnia, w środku wielkiego zgromadzenia. Takich typów omija się szerokim łukiem, ponieważ tworzą wokół nas to, czego się boimy. Chętni na zabawę w kotka i myszkę? Możecie być pewni, że podążanie za pułapką z serem, to ta najlepsza część zabawy. Dla Was. Jednakże nie bądźmy tacy ponurzy, ponieważ autorka przygotowała element humorystyczny. Jest nim Luka, przyjaciel Alfiego. Typowy, beztroski przystojniak z wieloma procentami we krwi. Tu coś powie, tam się zaśmieje, komuś rzuci zniewalający uśmiech. Jest on postacią, którą najbardziej polubiłam. Moje emocje ożywały, budziły się z głębokiego snu wywołanego… 

… nieprzemawiającym do mnie językiem, którym napisano Nocturnę. Uwielbiam dać się pochłonąć powieści tak, że jestem nieświadoma upływającego czasu oraz ilości przekartkowanych stron. Niestety tym razem tego nie doświadczyłam. Owszem sama fabuła była całkiem spójna, a akcja opisana w wielu szczegółach. Jednak nie potrafiłam się wciągnąć i zapomnieć o istniejącej rzeczywistości. Zastanawiałam się nad tym i doszłam do wniosku, że to nie było winą pojawiających się znanych elementów (bez spoilerów!). Powieść jest w porządku, lecz nie poczułam zbyt wielu ekscytacji. 

Aby móc lepiej zrozumieć sens mych odczuć, wspomnę nieco o świecie przedstawionym. Otóż Kastalania to kraj podzielony na bogatych, biednych, biedniejszych i najbiedniejszych. Pomimo tak ogromnych różnic majątkowych, każdy ma możliwość otrzymania daru jakim jest magia. Ponieważ magia należy do wszystkich. Dzieli się na podstawowe żywioły oraz propio, czyli specjalną umiejętnością, którą odkrywa się w trakcie najsilniej targających nas emocji. Przeżycie może być pozytywne lub negatywne i ma związek z naszym doświadczeniem oraz wykreowanym w głowie światopoglądem. Kiedy czegoś bardzo pragniemy i potrzebujemy, tak jakby propio budzi się i nam to daje. Ma swoje ograniczenia, ale nie zmienia to pomysłu na jaki wpadła autorka. Podobnie jest z towarzyszącymi nam cieniami, o których w rzeczywistości w ogóle nie myślimy. W Kastelanii są odbiciem naszych emocji oraz aktualnego poziomu magii. 

Skoro o świecie mowa, to miałam dość często wrażenie jakbym przeniosła się do Hiszpanii, Portugalii albo jakiś Wysp. Jakbym zaraz miała spotkać samotnego Jacka Sparrowa z butelką tequili wracającym z wyprawy na grzbiecie żółwia morskiego. Dodatkowo Czytelnicy otrzymali mapę, która umila oko. Każdy podobny bonus jest wyłącznie plusem dla kolorowej wyobraźni. 

Podsumowując: Według portalu przeznaczonemu literaturze, Nocturna jest początkiem do wielkiej przygody. Jeśli tak wyglądają pierwsze koty za płoty, jestem skłonna zapoznać się bliżej z kolejnymi tomi. O czym będą? Czy styl nieco się zmieni? Jak zostanie przedstawiony świat? Wiele pytań tworzy się w głowie, jednakże najbardziej zastanawia mnie moje własne podejście. Nocturna to dobra fantastyka prezentująca nieco inne odcienie magii. Obrazuje relację niezdecydowanego księcia oraz nad wyraz ostrożnej złodziejki. Dostrzegłam zalety, ale czy podołam dalszym przygodom? Póki co czekam, a Was zapraszam, abyście samodzielnie sprawdzili jaka będzie Wasza reakcja na Nocturnę.

Za możliwość przeczytania książki, dziękuję Wydawnictwu Jaguar!