Ja Cie kocham, a Ty miau – Katarzyna Berenika Miszczuk

Zobaczywszy okładkę, natychmiast zareagowałam oczopląsem. Czyli szybko zwiałam, by równie zwinnie powrócić do punktu wyjściowego jakim stała się okładka najnowszej powieści Katarzyny Bereniki Miszczuk. Pomarańczowe tło jest już wystarczająco wyjątkowe pod względem dobrania kolorystyki, lecz wielka głowa kota z okularami na nosie i kapeluszem detektywa na łepku… to już kompletny odlot!

Tytuł: Ja Cie kocham, a Ty miau 

Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk

Wydawnictwo: W.A.B.

Rok wydania: 2020

Liczba stron: 345

Lord jest kotem kolankowym. Kocha Alę równie mocno, jak wylegiwanie się w szufladzie z jej bielizną. Kiedy okazuje się, że Alicja dostała się do finału konkursu artystycznego, oboje trafiają do dworku Śmietańskiego. Mężczyzna ten owiany jest złą sławą, lecz nie zniechęca to pozostałych uczestników. Bowiem wszyscy chcą wygrać. Nikt nawet nie zwraca uwagi na to, że co kilka dni ktoś rezygnuje z konkursu. Ot tak, znika i nikt nie wie, co się stało z byłym uczestnikiem. Prawie nikt, bo Lord czuwa nad wszystkim swoim kocim słuchem oraz węchem. Przemyka między pomieszczeniami niczym najlepszy tajny agent, odkrywając tajemnice rezydencji Śmietańskiego. Co udało mu się dostrzec w ciemnościach?

W zabawny sposób zostaje przedstawiona dość zwyczajna zagadka kryminalna. Uczestnicy konkursu znikają, jakoby rezygnowali z wyzwania, lecz łatwo można domyślić się tu działań osób trzecich. Fabuła jest skupiona na przygodach kota o imieniu Lord, który mając w swoich genach umiejętności kociego szpiegostwa, wtyka nos w nie swoje sprawy. Tak byśmy zapewne myśleli, gdybyśmy nie mieli możliwość dowiedzieć się o sposobie myślenia tego kota. Właściwe komedia rozpoczyna się właśnie wtedy, kiedy dowiadujemy się o skrytych działaniach Lorda, jego nieludzkich pomysłach, wyznawanych ideach oraz niesamowitym uporem wpakowywania się w kłopoty. Jak na głównego bohatera, jest zdecydowanie… ciekawskim detektywem.

„ (…) co najmniej jedna z książeczek Ali opowiada o tym 

jakie koty są wspaniałe i jak należy o nie prawidłowo dbać.

Związałem się z cudowną kobietą, mówię wam.”

Zapewne każdy z nas spotkał na swojej drodze kota. To wylegiwał się na kanapie, innym razem wdrapywał na drzewo, a kolejnym razem patrzył na nas tym swoim wzrokiem… Zazwyczaj nie zastanawiamy się nad tym, co nasz czworonożny przyjaciel próbuje nam przekazać. Dlaczego znów zniknął ten sam klapek? Czemu słoik tej przyprawy ponownie został rozbity? Dlaczego kanapa jest z boku cała w strzępach? Robi to, aby nas zdenerwować, a może poinformować o ważnej kwestii? Lord jest całkiem dobry w te klocki. Dość często powtarza, że cokolwiek robi, to wyłącznie z miłości do Ali. Dlatego nawet gdy nabroi, jego najlepszym tłumaczeniem jest kocie serduszko oddane ludzkiej kobiecie. Tej samej co daje mu pyszne łakocie oraz częstuje słodkościami (gdy nie patrzy!). Pozwala się przytulać i uwielbia drapać oraz zawsze pociesza po wizycie u zabójcy (znaczy się u weterynarza, ale to kryminalista na legalu… więc sami rozumiecie). Kocie życie z perspektywy Lorda jest zakręcone, zabawne, pełne przygód i niesamowitych spostrzeżeń. To całkiem dobry pomysł na przedstawienie go w roli detektywa.

Skoro już o tym mowa, to wątek kryminalny jest trywialny. Znikający ludzie w rezydenci jest pospolite i przetrawione przez tysiące wizjonerów kulturowych. Ta prostota może niektórych Czytelników zniechęcić. Konkurs, jego uczestnicy oraz sam Śmietański ze swoją świtą są typowym wzorem bohaterów z przełomu lat 90/00. Produkowano wtedy wiele filmów opierających się na tych samych zasadach. Przez większość czasu jesteśmy świadomi kto macza w czym palce, a wraz z umniejszająca się liczbą postaci, docieramy do sedna sprawy. Czy jesteśmy w stanie zorientować się kto stoi za tajemniczymi zniknięciami? Owszem, jeśli uważnie czytamy. Wiele razy koci detektyw dostrzega (dla niego) bezwartościowe wskazówki, które wraz z jego rozumowaniem nawet dla nas tracą sens. Nie spodziewajcie się wielkiej zagadki, lecz jak wskazuje napis na okładce, dobrej komedii kryminalnej.

Ja Cie kocham, a Ty miau to bardzo lekka lektura, której nie można brać na poważnie. Wszelka powtarzalność myśli Lorda jest w pełni intencjonalna. Ma na celu podkreślenie jego prostolinijności myślenia pod względem zabawy, wygód oraz miłości do Ali. Jest w nią zapatrzony i wszystko co robi, to wyłącznie z kociej miłości. Można się spodziewać trywialnych porównań, dziecinnego zachowania oraz niebezpiecznych działań (jak dla czworonoga!). Odnajdziemy sporo sytuacyjnych żartów, które mogą na chwilę rozbawić. Powaga zachowywana jest wyłącznie w sprzecznych  dla nas sytuacjach. To my ludzie nie dostrzegamy niebezpieczeństwa czającego się za rogiem, kiedy to kot próbuje ratować przed niedostrzegalnym przez nas zagrożeniem!

Podsumowując: Choć daleko mi do kociary, polubiłam Lorda jako miaukliwego detektywa. Dobra komedia opiera się zazwyczaj na żartach sytuacyjnych oraz lekkiego, lecz inteligentnego poczucia humoru. Brak wulgaryzmów oraz wrednych docinek jest dla mnie wyznacznikiem, który podnosi poprzeczkę dość wysoko. Kryminał staje się przyjemnością, a podwójne życie kota umila lekturę. Zdecydowanie Ja Cię kocham, a Ty miau trafi na półkę oczekując kolejnych przygód Lorda. Mogłaby to być świetna seria na poprawę humoru, a w przyszłości może nawet przezabawny animowany serial? To co, kto zaspokoi swoją ciekawość?

Cytat pochodzi z: K.B. Miszczuk, Ja Cię kocham, a Ty miau, W.A.B. 2020, s. 61

Za możliwość przeczytania książki, dziękuję Wydawnictwu W.A.B.