Małe kobietki – Louisa Mai Alcott

Pani March to kobieta obdarzona czterema darami: Meg, Jo, Beth oraz Amy. Wspólnie zamieszkują Orchard House, gdzie smutek opanował nastroje dziewcząt. Nieobecność ojca jest niewyobrażalnie trudna do zniesienia, zwłaszcza gdy jest się w nastoletnim wieku. Humory, kaprysy, zawody, emocjonalne huśtawki stają się codziennością. Codziennością z którą musi poradzić sobie Pani March. W pojedynkę to utrudnione zadanie, ale wraz z wspaniałą gosposią oraz towarzyskim sąsiadom wszystko staje się możliwe. Zwłaszcza gdy ma się plan na przetrwanie najtrudniejszych rodzinnych chwil. Chwil przepełnionych bólem rozłąki z ukochanym ojcem. 

Tematem przewodnim jest wędrówka pielgrzyma odgrywana przez dziewczęta. Staje się metaforą ich życia, odwzorowaniem wszelkich wad, niedoskonałości charakteru oraz ludzkich słabości. Dźwigając swój ciężki tobołek na plecach, doświadczają życia takim jakie jest. Uczą się akceptować niespodziewane sytuacje, reagować pamiętając o poszanowaniu ludzkiej godności, wspierać słabych i potrzebujących jednocześnie kształtując swój charakter. Siostry przechodzą przez wszystkie etapy pielgrzymki, a Czytelnik staje się obserwatorem zmian jakie w nich zachodzą. Czas trwania tejże podróż to dwanaście miesięcy, począwszy od Bożego Narodzenia 1860 roku. 

Siostry March przypominają cztery żywioły: Meg – stała ziemia, Jo – wybuchowy ogień, Beth – kojąca woda, Amy – porywiste powietrze. To skojarzenie wpasowuje się w ich odmienne charaktery. Choć wychowywane pod jednym dachem, przez tych samym rodziców, otrzymały różnorodną naturę. Podobne zabiegi są nam znane z anime, bajek oraz seriali dla młodzieży, gdzie zawsze znajdziemy geeka, sportowca, outsidera, gwiazdę i szarą myszkę. Decyzja o wykreowaniu tak odmiennych postaci oraz zwariowanych sąsiadów ma ogromny wpływ na Czytelnika. Łatwo utożsamić się choćby z jedną z sióstr, bądź przyjacielem domu. Chłopcy mogą zainteresować się nauczycielem, starszym dżentelmenem, niewidzialnym lecz troskliwym ojcem lub szaleć jak kochany huncwot Laurie. 

Książka wydaje się być grubym tomiszczem w pięknej oprawie. W rzeczywistości to odpowiednio dobrana czcionka tworząca tekst przerywany czarno-białymi ilustracjami. Na myśl wywołują wspomnienia książek z PRLu, gdzie wszystko wydawało się takie poważne i nie przeznaczone dla dzieci. Jednak sama treść zawiera w sobie wartości, które utrwalane są na obrazkach. Zwłaszcza zwróciłam uwagę na słowa wypowiadane przez Panią March, jak i dziewczęta odnośnie roli kobiety w świecie. Jo jako buntowniczka jest idealnym przykładem feministki, która robi wszystko na co ma ochotę. Jej przeciwieństwem jest Meg. Od początku wie gdzie jest jej miejsce, a dbanie o ognisko domowe jest jej największym marzeniem. Ta rozpiętość charakterów na zaledwie czterech postaciach starczy, aby każdy z Czytelników, wśród bohaterek, odnalazł pokrewną duszę. 

Podsumowując: Przejrzystość w połączeniu z wygodnym formatem oraz dobrej jakości papierem umila czytanie oraz wpływa na szybkość pochłaniania historii tychże małych kobietek. Zachwycam się nad wykonaniem równie mocno jak nad samą historią sióstr March – czterech błyskotliwych ewenementów szczerze wspierających się, gdy nadchodzi ich czarna godzina. Film z lat 90’ jest moim ulubionym, a czy Wy macie swojego faworyta? Może jesteście fanami książek i macie swoje ulubione wydanie? Mnie nawet nie przeszkadza róż, ba! Nazywam go pudrowym, bo taki delikatny. Oj, to wydanie zasługuje na uwagę miłośników literatury klasycznej!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu MG!

Tytuł oryginału: Little women
Tłumaczenie: Anna Bańkowska
Ilustracje: Frank Thayer Merrill
Wydawnictwo: MG
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 461