Rok 1984 – George Orwell

„Jeśli sprawią, że przestanę Cię kochać, to będzie prawdziwa zdrada.” 

Oceania. Miejsce, gdzie swobodny przepływ myśli jest zakazany. Gdzie posiadanie własnych poglądów to grzech wobec Wielkiego Brata. Jak w takim świecie odnajdzie się członek partii, który postanowił zapoznać się z własnymi myślami? Odważył się odseparować słowa Partii od własnych? Jego pytania dotyczące tego, jak wyglądał świat przed rewolucją, doprowadziły go do przebudzenia umysłu. Do włączenia światła i oświetlenia czarnej pustki zwanej kiedyś „Ja”. Czy jeden człowiek jest w stanie dokonać niemożliwego i rozpocząć życie inne niż to nakazane z góry? 

Winston Smith odkrywa, że w głowie posiada coś więcej niż nowy słownik z wyrazami dopuszczalnymi przez Partię. Zaczyna odczuwać emocje, które są zakazane. Dostrzega przepływ samodzielnych myśli, na które nie ma pozwolenia. Choć Wielki Brat spogląda na niego codziennie z ogromnego teleekranu, on nadal szuka luk w systemie. Odnajduje wokół siebie miejsca niewidoczne dla kamer, dzięki czemu, będąc niewidoczny, może łamać prawo. Milczy przy ukrytych mikrofonach, dając w ten sposób upust cichemu buntowi. 

Świat przedstawiony przez Orwella otwiera Czytelnika na niecodzienne doznania. Melancholia rozgrywająca się na każdej stronie bije po oczach szarymi kolorami grafik. Poczucie skrępowania i zniewolenia z wielką siłą przebija się do świadomości. Poczucie krzywdy i straty rozpaczliwie poszukuje ujścia w odczuwanych przez nas emocjach. Gdy smutek zostaje przezwyciężony, na kolejnych stronach otrzymujemy przytłaczający strach. Akceptacja, szacunek, miłość – to wartości wyparte w trakcie wpajania sensu i istoty nowego prawa. 

Rok 1984 to książka pełna zacietrzewienia oraz furii. Społeczeństwo znękane przez ciągłą obserwację, żyje z dnia na dzień, zaspokajając wyłącznie pragnienia Wielkiego Brata. Historia jest zakłamywana przez członków Partii, którzy choć powinni mieć lepsze, wygodniejsze życie – są traktowani gorzej niż proletariat. Problematyka codzienności staje się równie niewiarygodna, jak przekaz medialny. Kontrola każdego ruchu obywatela jest na tak wysokim poziomie, iż sami zaczynają wierzyć w nieomylność Wielkiego Brata. Czyżby podporządkowanie było jedynym rozwiązaniem w przemęczonych umysłach mieszkańców Oceanii? 

Oprawa graficzna jest mroczna już od pierwszej strony. Dominują szare, zimne kolory. Czasem pojawiają się ciepłe pomarańcze, lecz są jedynie sygnałem jeszcze większego zmiażdżenia umysłu przez Partię. Niestety – czasem zbyt ciemna czcionka na czarnym tle była bardzo trudna do odczytania. Przy świetle, z bliska próbowałam skleić wyrazy z liter, ale brak kontrastu liter i tła wołał o pomstę do nieba! Jednakże nie można zabrać urokowi w jaki wprowadzają ilustracje Fido Nesti. Pobudza do złości, wściekłości i agresji. Do emocji pożądanych przez Partię. 

Podsumowując: George Orwell skonstruował ponadczasową powieść ukazującą futurystyczną antyutopię. Londyn został w niej podzielony na trzy klasy społeczne, gdzie proli stanowili największy odsetek. Mimo wszystko nawet nie pomyśleliby, aby zbuntować się przeciw Partii. Partii, której głównym celem było posiadanie najwyższej władzy i kontrolowanie wszelkich myśli. W świecie Orwella człowiek nie ma prawa mieć własnego zdania ani sumienia. Miłość do drugiego człowieka staje się uczuciem zakazanym. Jedyna dozwolona współzależność to ta, ukierunkowana na Wielkiego Brata. On widzi i słyszy wszystko, co robisz. Nawet teraz. Odwróć się! Spójrz za siebie! Ile urządzeń elektrycznych spogląda na Ciebie każdego dnia?... 

Cytat pochodzi z: G. Orwell, Rok 1984 – powieść graficzna, Wydawnictwo Jaguar 2020, s. 125

Tytuł oryginału: Rok 1984 

Tłumaczenie: Małgorzata Kaczarowska 

Ilustracje: Fido Nesti 

Wydawnictwo: Jaguar 

Rok wydania: 2020 

Liczba stron: 214