„ Ekspozycja” - Remigiusz Mróz

Dłuuuuugo, bardzo dłuuuugo czekałam aż dorwę tę pozycję. I się udało. Byłam taka uradowana, że natychmiast po nią sięgnęłam. Czytałam z zapartym tchem zastanawiając się: naprawdę to napisał Polak? Uwielbiam go od dzisiaj! Czułam w kościach, że się nie zawiodę. I udało się. To książka na miarę światową! Ot co! Taka historia na naszej polskiej ziemi. Ach! Cudownie!

źródło

Wydawnictwo: Filia

Rok wydania: 2015

Ilość stron: 474

Na Giewoncie dokonano morderstwa doskonałego. Jedyny ślad po sprawcy to starożytna moneta w ustach zmarłego. Odkrywa ją Wiktor Forst, który zajmuje się śledztwem. Jednakże w wyniku dziwnych okoliczności policja postanawia go zawiesić. Dlaczego akurat wtedy kiedy jest na tropie mordercy? Jak to się stało, że za jego, cóż częste, ale nie groźne wybryki, zostaje uziemiony? Pewna dziennikarka zgadza się z nim, że coś jest nie tak i ktoś maczał w tym palce. Razem postanawiają odkryć kto to jest. Przy okazji zajmują się sprawą zabójstw. Bo oj tak, jest ich coraz więcej!

Czasem tak bywa, że morderce trudno złapać. Ale gdyby było inaczej wtedy byśmy się zanudzili, a książka byłaby króciutkim opowiadaniem. Natomiast tutaj mamy do czynienia z tomiskiem, w którym jest wiele spraw mniejszych doprowadzających do głównego rozwiązania. Sprawa fabuły jest naprawdę dobrze rozwiązana. Kiedy już myślimy… to już koniec, co może być na kolejnych trzystu stronach? Dowiadujemy się, że autor ma jeszcze wiele pomysłów. Jeden ogromny plus!

Bohaterów jest kilku, ale Ci główni to Frost i Szrebska, którzy są bardzo ciekawymi postaciami. Ich kreacja zanosi się na coś dobrego. Sam początek był dość interesujący. Klasyczne zagranie: wilk-owca. Następnie ekscentryk postanawiający odszukać sprawcę. Proste, zrozumiałe i… zaczynają się schody. Jedna zagadka goni drugą, aż się zaczynałam zastanawiać kiedy koniec? Kiedy nastąpi punkt kulminacyjnym, w którym powiem: dość! W pewnym momencie sama się zastanawiałam, jak to możliwe, że to się wszystkiego klei? Bo póki co wiele niewiadomych i nic z tego nie wynika. Sprawa się rozwijała, docieramy do sedna i nagle się dowiadujemy, że to wszystko była mistyfikacja i… no właśnie: co?!

Ale musicie uwierzyć mi na słowo: to się trzyma całości i chociaż ma się wielkie CO wypisane na czole czyta się dalej. Czyta i nie może przestać! Przeczytałam książkę w ekspresowym tempie i aż podskakiwałam z radości, bo tak się wciągnęłam. A więc jest dobrze, prawda? Jest nawet lepiej: świetnie! Fabuła może się wydawać ciągnąca, ale tak naprawdę nie odczuwamy tego podczas lektury.

Podsumowując: To jest naprawdę bardzo dobrze napisana książka. Wyśmienita kreacja bohaterów, ciekawa i wciągająca fabuła oraz wiele zaskakujących wydarzeń. To jedna z tych powieści, którą trzeba przeczytać i na pewno będziemy się dobrze bawić. Są żarty dość dziwne, ale na miarę Forsta, więc co się dużo dziwić. Polecam!